پس از تلاطم جنگ جهانی دوم، گونتا اشتلزل به همراه ویلی استادلر و دخترانش در كوشنشت، یك شهر آرام كه از آنجا می توانست با دوچرخه و قطار برای كار به زوریخ سفر كند، به زندگی خانوادگی مشغول بود. او در اواخر دهه 1940، 1950 و اوایل 1960 یک جریان ثابت از کمیسیون را برای کارخانه فلورا فراهم کرد. همکاری های او در باوهوس در اولین نمایشگاه کارگاه بافندگی Bauhaus-Archiv در دارشتات آلمان در سال 1964 به نمایش گذاشته شد. در همان سال اشتلزل مأمور ساخت خانه ای کوهستانی در آمِدِن شد. جایی که او از اسکی و پیاده روی با خانواده و دوستانش - که بسیاری از آنها دوستان باوهوسی او بودند که در آنجا سکونت داشتند- لذت میبرد. کارهای اشتلزل از آثاری با کمیسیون های عمومی گرفته تا محصولات سودمند، مانند این سفره طراحی شده در دهه ی 1960، با شور و اشتیاق وی برای آزمایش و تجربه ی رنگ، شکل، بافت، مواد و تکنیک‌های جدید توسعه‌یافته، همراه بودند. به مرور آگاهی از طراحی‌های او به طور عمومی افزایش یافت و به لطف وجود آثارش در باوهوس و استفاده از آنها برای مجموعه های موزه های بزرگ بین المللی از جمله موزه هنرهای مدرن در نیویورک و ویکتوریا، این امر تشدید شد.