ساختمان تیمرهایس واقع در روتردام هلند، به عنوان ساختمان جدید شهرداری شناخته
می شود. مکانی برای سامان دادن به مسائل شهری، دفاتر و واحد های مسکونی. او ام ای
یک ساختمان مدولار را طراحی کرد. واحد های تکرار شده که از سمت خیابان دور می شوند
و به دو قله ی بی قاعده تقسیم می شوند. ساختمان ترکیبی از سلول های کوچکتر است که
یک مجموعه ی بی قاعده و منحصر به فرد را خلق می کند. مجموعه از کولسینگل که از
شریان های اصلی روتردام است قابل رویت است و با استادزتیمرهایس(ساختمان شهرداری از
سال 1953)، که بنا را از دو طرف محاصره می کند در تعامل و سازگاری است.
سیستم ساختار ابداعی تیمرهایس، حداکثر بازدهی و تنوع را در ساختمان و همچنین در
برنامه بوجود می آورد: واحد ها می توانند به عنوان فضای دفتر قابل تبدیل به
پارامتر های مسکونی عمل کنند. تراس های سبز در طبقه های بالاتر، باعث ایجاد
آپارتمان هایی همراه با باغ را در دل فضای شهری روتردام می شوند. در قسمت های
نزدیک به خیابان، این سازه امکان ایجاد فضای باز بیشتر را فراهم می کند. با مدول
هایی که به جای حمله به یک منطقه بینابینی دارای جابجایی بیش از حد هستند، امکان
تعامل بین تیمرهایس و شهر فراهم می شود.
طرح با صراحت بیان می کند که تیمرهایس پایدار ترین بنا در هلند است. او ام ای علت
این امر را در انعطاف پذیری کانسپت ساختمان و همچنین در دو آتریوم بزرگ که مانند
ریه عمل می کنند می داند. آتریوم ها به یک سیستم تنظیم آب و هوا متصل اند که گرما
را در تابستان و سرما را در زمستان ذخیره می کند و در صورت نیاز، این انرژی را به
صورت فضای سرد و گرم رها می کند. نمای دیوار پرده ای سه جداره از عایق نیمه شفاف
های تک باعث بهره وری از انرژی بی سابقه می شود.
به جای آنکه بیان دیگری برای برنامه ریزی تجدید نظر گرا و کاکوفونی سبک های معماری
در تاریخ شلوغ روتردام باشد، حجم مبهم تیمرهایس برای ارتباط با ساختمان های اطراف
تلاش می کند. محور تقارن بین ساختمان شهرداری سابق و ساختمان تیمرهایس خیابان بین
آن هاست که به عنوان یک گذرگاه به هاگسویور ادامه دارد. ارتباط بین تیمرهایس و
ساختمان همسایه اش با ثابت بودن ارتباط طبقات کامل می شود در حالی که ارتفاع پایه
ستون 20 متری مطابق با کاراکتر اطراف لارنسکوارتیر می باشد.