ژان ژاک لِکو (1757 تا 1825) هم عصر اتین لویی بوله (1728 تا 1799) و کلود نیکولاس لِدو (1736 تا 1806) بود و همچون اینان باورهای عمیقی به علم و رویکردهای خیالی به فهم و ساخت جهان داشت، اگرچه هیچگاه از شهرتی که ان دو برخوردار شدند، برخوردار نگردید. پژوهش های لِکو از بوله و لدو رادیکال تر و غیرمتعارف تر و سنت شکنانه تر و تخیلی تر است، طرح های لکو ترکیبی است از عناصر کاملا ابداعی که ریشه در دوره ها و سبک های متفاوتی دارند. لِکو فعالیت خود را به عنوان یک معمار آغاز کرد، طرح هایش که غالبا برای خانواده های متمول طراحی می شدند، ارجاعاتی واضح به معماری دوران باستان دارند، او بعد از انقلاب فرانسه به ناچار از حرفه ی معماری و طراحی منتهی به ساخت دور شد و تا زمان بازنشستگی اش در سال 1815 به عنوان یک نقشه بردار مشغول فعالیت بود. مهارت ها و مدل فکر کردنش، او را به سمت یکی از شاخه های طراحی سوق داده است که امروزه "معماری کاغذی" می خوانند، بسیاری از پروژه های او انچنان خیالی و غیرمتعارف اند که هیچگاه روی در واقعیت کالبدی نمی کشند و البته چنین نیتی نیز در ان ها نهادینه نشده است. اگر نگاهی به مجموعه کارهای او داشته باشیم، متوجه می شویم به موازات ترسیمات اروتیک و موجودات خیالی ای که آفرید، به گونه های نوْظهوری از "معماری انقلابی" نیز نزدیک شد که هم راستا با اثار بعضا مشهورتر اتین لویی بوله می باشند.
ترسیمات معماری ژان ژاک لکو
