واکاوی سه کارگاه کودک که بر روی درک و دستکاری فضاهای عمومی و خانگی کار میکنند.
مارسی
دانشکده ی پرستاری در Unité d’habitation که در مارسی واقع شده است و به عنوان مهد کودک لوکوربوزیه شناخته میشود همچنان پا بر جا باقی مانده است. اینجا جایی است که لوکوربوزیه خود به شخصه آن را طراحی کرده است و از صلاحیت مادام Lilette Ougier Ripert در زمینه ی آموزش بهره میبرد. Lilette Ougier که از آن زمان به عنوان مدیر مشتاق و انیماتور این مدرسه ی تجربی و پر جنب و جوش فعالیت میکند، به طور خاص در آزمایشگاه فیزیک و نقاشی نیز شرکت دارد. فعالیت های انجام شده در این مهد کودک منجر به ایجاد آگاهی و کسب علم در زمینه های محیطی میشوند. در واقع بعد از یک تور آشنایی با محیط، کودکان با استفاده از تکنیک های مختلف، محیط بازدید شده را طراحی و یا به نوعی "بازتولید" میکنند. برای نمونه، خود واحد "مارسی"، جایی که مهد کودک در آن قرار گرفته است، به هدفی برای مشاهده و تدوین گرافیکی تبدیل شده است. هر کودک، با حساسیت ها و علایق متفاوت، مهم ترین عناصر ساختمان را درک کرده و در نقاشی هایش نمایانگر آنها شده است. حجم مستطیلی بزرگ، الگوی نما، سرزندگی رنگ های بالکن، نحوه ی جایگذاری پلان طبقه ی خدماتی، حالت برجسته ی پیلوت زیرزمین (که غالبا به صورتی مثلثی شکل طرح ریزی شده است)، پله های مارپیچ امنیتی، مخروط های معکوس دودکش و البته تپه های مارسی که کودکان هنگام بازی در پشت بام، از افق شاهد آنها هستند.
مونیخ
"خلاقیت کاربردی" موضوعی است که توسط واکی زولنر در دانشگاه مونیخ تدریس میشود. "خلاقیت کاربردی" همان کاری است که تعدادی از کودکان مونیخی در تجربه ای طرح ریزی شده توسط خود او انجام دادند. کارگاهی که با در نظر گرفتن یک خانه به عنوان "شی" یا "وسیله" صورت گرفت. زولنر بعد از آگاهی از شرایط خانه ای در موناکو/شوابینگ که قرار بود طی یک هفته تخریب شود، گروهی شش نفره از کودکان 5 تا 11 ساله را که هیچ تجربه ای در زمینه ی نقاشی نداشتند گرد هم آورد و بعد تجهیز آنها به رنگ و ارائه ی توضیحات فنی، کودکان تلاش کردند تا نمای بیرونی خانه را با نقاشی بپوشانند. در نهایت نیز به همین واسطه به این خانه فرصت داده شد تا یک سال دیگر نیز سر پا بماند و به مقصدی برای سفر های میدانی و کنجکاوی افراد محلی تبدیل شود. رویداد برگزار شده در این خانه که چند ماه پیش تخریب شد، توسط تلویزیون باواریا فیلمبرداری و پخش شده است. پس از برپایی این رویداد، از طرف جوانان و والدین بسیاری نیز برای ارائه ی توضحیاتی درباره ی چگونگی برگزاری رویداد های مشابه درخواست های بی شماری ارسال شده است.
ونکوور
در پاویون مربوط به "مرکز اطلاعات" کنفرانس سازمان ملل که در مورد اسکان بشری برگزار شد نیز "خلاقیت کاربردی" با پیشگامی کودکان دیده میشود. در این پاویون که توسط آرتور اریکسون طراحی شده است، سقفی غیرمعلول دیده میشود که بدست کودکان از مقوا و لوله ساخته شده است. 2000 کودک از 73 مدرسه ابتدایی ونکوور. این اثر نمونه ای بارزی از "مشارکت" و "بازیافت" -دو موضوع اساسی در این کنفرانس- است. سقف 900 متر مربعی این بنا از 112 پوسته ی شش ضلعی خود پشتیبان تشکیل شده است. پوسته های hexahypar که هر کدام با شش پوسته ی hyperbolical paraboloids برابری میکنند.