مانوئل آلوارز دیسترو برای آخرین پروژه ی عکاسی خود، ما را به چشم انداز ایزوله ی بیابان های ایران می برد. در میان گستره ی وسیع دشت ها و قله کوه های بیابانی، تصاویری از تحولات مسکن نیز دیده می شود. بلوک های برج از دور مانند مدل های مینیاتوری دیده می شوند و با اندکی نزدیک تر شدن به آنها، مقیاس های واقعیشان نمایان می شود. از آنجا که جمعیت ایران همچنان رو به ازدیاد است، ساخت و ساز های جدیدی در حوزه ی مسکن و تجارت، خارج شهر های بزرگ و به ویژه تهران یافت می شوند. افراد حساس تر می توانند به راحتی در این مناطق مسکن مناسبی پیدا کنند و در عین حال از ترافیک و ازدحام شهر های بزرگ فرار کنند.
این تلاش برای عدم تمرکز جمعیت در بسیاری دیگر از شهر های خاورمیانه نیز دیده می شود اما در عین حال، مورد تعجب آور برای همگان ساخت و ساز های عظیم در بیابان است. مانوئل آلوارز به عنوان یک عکاس تحولات ساختمانی، جذاب ترین تقابل ها میان مناظر طبیعی و ساختمان ها را شاهد بوده است؛ جایی که برج ها مانند ماکت هایی روی زمین قرار گرفته اند.
آلوارز با انجام این پروژه در ایران، بهشت عکاسی خود را پیدا کرد؛ جایی که او تلاش می کند زیبایی سازه های باز را به عنوان بخشی از منظره ی الهی آشکار کند. به نظر او این مناظر به جای اینکه بخشی از فضای موجود باشند، بخشی از قلمروی ذهنی هستند.