اگر فیلم ساز سعی کند چیزی مربوط به زمانه بسازد، هیچ
بعید نیست تا وقتی که فیلم به اکران برسد، اصلا تاریخ گذشته شده باشد. شکی نیست که
"ربط" ش را در بازه زمانیِ کوتاهی از دست می دهد.
گاهی اوقات، از فیلم ها به سبب نپرداختن به برخی مسائل انتقاد می شود، مسائل و
موضوعاتی که به تصور مردم، هنگام اکران فیلم های مزبور، واجد اهمیت هستند. مثلا
نیمه دوم فارغ التحصیل در محوطه ی برکلی دانشگاه کالیفرنیا می گذرد که در زمان
ساخت فیلم، یعنی اواخر دهه 1960، دستخوش نارامی هایی ان چنانی بوده، چون در ان جا،
تظاهرات و تحصن های دانشجوییِ پی در پی در اعتراض به جنگ ویتنام، برپا بوده است.
با این حال، چیزی از این همه در فیلم نمی بینیم. اینک اخرالزمان را از سر انکه
موضعِ چندان روشنی راجع به درگیری امریکا در جنگ ویتنام نمی گیرد، نقد کرده اند.
همان طور که اغلب صادق است، اگر هر کدام از فیلم ها به زمانه خود "مربوط"
تر می بود، چه بسا خیلی زودتر تاریخ گذشته می شد و دیگر علاقه ای را در نسل های
بعدی برنمی انگیخت.