بلوک های شهری را می توان فضاهایی درون الگوی خیابان یک شهر دانست که برای ساخت و ساز ساختمان ها به زمین هایی کوچکتر تقسیم شده اند. این عنصر ساختار شناسانه با توجه به دیدگاه های فعلی در مورد طراحی شهری و انتظارات از آن طی قرن ها شکل گرفته است. آن ها ممکن است، از یک ساختمان یا منطقه ای با چندین ساختمان تشکیل شوند که اندازه آنها متفاوت است، سازه هایی جدا از هم که توسط طبیعت و یا هزارتوهای پیچیده احاطه شده اند. صرف نظر از ساختار، یک بلوک شهری واحد اصلی بافت شهری یک شهر است، و نقش مهمی در ارتباط بین حوزه های عمومی و خصوصی دارد.

در اینجا چند نمونه از بلوک های شهری که توسط عکس های هوایی بی نظیری نشان داده شده اند، آورده شده است.

بلوک سنتی

بلوک سنتی یک ارگانیسم زنده شهری است، که به تدریج طی یک دوره طولانی مدت رشد می کند. مشخصه آن ها شامل توده ای بزرگ، متراکم و یکنواخت و در نتیجه ایجاد رابطه نامتناسب بین محیط ساخته شده و فضاهای باز است. این بلوک ها از نظر شکل و اندازه می توانند متفاوت باشند، زیرا معمولاً با توجه به فضای باقی مانده از الگوی خیابان تشکیل می شوند. این موضوع یک معماری شهری را ایجاد می کند که محدود به نمای جلو است، و ممکن است دارای چیدمان و اندازه های منظم تری نیز باشند، شبیه به چیزی که در بازسازی نمادین بارون هوسمن در پاریس دیده می شود. (تصاویر ۱، ۲، ۳، ۴ )

طرح سردا برای بارسلونا

بارسلونا به لطف نوع شناسی قابل توجهی که ایلدفونس سردا ارائه داد و در آن رابطه جدیدی بین ساختمانها و خیابانها ایجاد می کند، شایسته توجه ویژه است. طرح وی، مزایای الگوی شبکه ای را از نظر گردش، توپولوژی و ساخت تایید می کند و در نتیجه ماژول مربع ۱۱۳ متر در ۱۱۳ متر با پخ ۲۰ متر ایجاد می شود. این نوع شناسی، نقطه عطفی در تاریخ شهرنشینی ایجاد می کند، زیرا از این لحظه به بعد، بلوک دیگر یک خصیصه کم اهمیت محسوب نمی شود، بلکه به عنصر اصلی ترکیب بندی و ساختار شهری تبدیل می شود. (تصاویر ۵، ۶ )

بلوک های محیطی

با این حال که، برنامه او بیشتر بر شبکه جاده ای متمرکز بود، به طور کامل اجرا نشد.

این بلوک ها در ابتدا شامل یک فضای باز داخلی برای پارک های عمومی و امکانات رفاهی بود و یک سوم از کل سطح زمین را تشکیل می داد، اما با گذشت سال ها، آنها به طور گسترده توسط ساختمان ها اشغال شدند.

اگرچه طرح سردا در حد كامل پتانسيل خود اجرا نشد، اما باعث الهام بخشیدن به توسعه بلوک های محیطی شد. به عنوان مثال شهر آمستردام نمونه بسیار خوبی از این نوع بلوک ها است. اگرچه آنها هنوز تحت تاثیر سیستم جاده ای هستند، فیگوئرا در سال ۲۰۱۶ بیان میکند، که آن ها عمدتا به دلیل گوشه های منحصر به فرد و حیاط های داخلی، که به عنوان باغ های خصوصی شروع به کار کردند و بعداً به فضاهای عمومی تبدیل شدند، سلسله مراتب جدیدی در خیابان ها و فضاهای شهری ایجاد می کنند، که باعث افزایش نفوذ پذیری بلوک ها می شوند. (تصاویر ۷، ۸، ۹ )

ابر سازه ها

مفهوم ابرساختارهای شهری، برجسته ساختن ساختارهای عظیم و فناوری، تا امروز همچنان طنین انداز است، حتی اگر به دهه ۱۹۸۰ بازگردد. مجتمع تفریحی لوکس زیر به عنوان نمونه ای از این گونه شناسی عمل می کند، که یک توپوگرافی مصنوعی ارائه می دهد و برداشت های مختلف شهری را به همراه دارد. (تصاویر ۱۱، ۱۲)

شهرسازی جدید

این جنبش طراحی شهری در دهه ۱۹۶۰ به عنوان تلاشی برای غلبه بر طرح واره مدرنیستی برنامه ریزی شهری ظهور کرد. شهرسازی جدید محله های قابل پیاده روی را شامل می شود، که در برگیرنده طیف گسترده ای از انواع مسکن و مشاغل است. علاوه بر این، یک نگرانی شدید برای ادغام بین طبیعت و محیط ساخته شده وجود دارد، و باعث ترغیب توسعه مناطق سبز و پارک های عمومی می شود. این ویژگی عمدتا در طراحی ارگانیک طرح شهری منعکس شده است. (تصاویر ۱۳، ۱۴)