این پروژه از 24 خانه مجزا در منطقه کاشیِ فوکوئوکا تشکیل شده است که هر کدام به اندازه ی سه طبقه ارتفاع دارند و در کنار هم دو بلوک را تشکیل می دهند. هر خانه یک حیاط عمودی خصوصی دارد که نور را به عمق خانه و فضا را به بخش مسقف خانه اضافه می کند.

در مواجهه با فرصت ساخت و ساز در ژاپن، یک معمار اروپایی با یک پیچیدگی عمیق روبرو می شود. آیا پروژه باید تا حد امکان غربی باشد؟ آیا ساختمان را نیز می توان مثل صادرات دیگری همچون ون گوگ، مرسدس یا کیف برند ویتون در نظر اورد؟ یا باید منعکس کننده ی این واقعیت باشد که پروژه در ژاپنْ هستی می یابد؟

در فوکوئوکا، شخصیت سایت این محدودیت ها را تقویت می‌کند: بافت شهر سازمان‌یافته‌تر و دچار اشوب کمتری از دیگر شهرهای معمولی ژاپنی است. برای انجام این پروژه، آراتا ایسوزاکی مسئول طرح جامع شهر از یک معمار ژاپنی اساما ایشی یاما و پنج معمار غیر ژاپنی؛ اسکار تزکوئتز، کریستین پورتزامپارک، مارک مک، استیون هال و رم کولهاس و مجموعه اُ اِم اِی دعوت کرد تا برای مشتریانی که می خواهند یک اَبَرْبلوک با ساختمانهای مستقل داشته باشند مجموعه هایی را تعریف کنند.

هدف بزرگ این طرحِ توسعه ان بود که معماری طرح "سبک زندگی شهری جدید" را در ژاپن معرفی نماید. از معدود جنبه های قطعا "ژاپنی" طرح بالادستی، برج های دوقلوی 120 متری خود آرتا ایسوزاکی بودند که در مرکز توسعه این پنج طبقه قرار دارند.

طرح رم کولهاس مانند طرح قبلی اش که در سایه دیوار برلین شکل گرفته است، تلفیقی است از شهر رُمی ـ برای مثال، بخش‌هایی از پمپئی و پیوستاری از قطعات که از تبدیل شدن خانه‌ها به اشیاء جلوگیری می کنند ـ و به موازات تکرار تازه ی تجربیات مشابهی که توسط میس ون دروهه صورت گرفته است، تجربیاتی که تحت شمول شان خانه‌های حیاط هایی جداگانه می یابند، اما برای تشکیل بلوک‌ها ادغام می‌شوند، به طوری که جوهره و اساس و بن مایه ی معماری مدرن متراکم می‌شود تا فرم شهری ایجاد کند.

در پایین ترین طبقه، یک فضای باز به درب های جلوییِ ورودی منتهی می شود. بعد از فضای ورودی یک پاسیو با سنگریزه های سفید تعریف شده است. یک راه پله پیوسته به اتاق‌های جداگانه در طبقه دوم و اتاق‌های نشیمن در طبقه سوم منتهی می‌شود ـ مجموعه‌ای از اتاق‌های نشیمن، ناهارخوری، فضای باز، و اتاق‌های "ژاپنی" که در آن صفحه ‌ها و پرده‌ها پیکره بندی‌های مختلفی ایجاد می‌کنند.

یک دیوار سیکلوپیک بسته، دور فضای بیرونی بلوک‌ها می‌پیچد تا در نهایت به عنوان مضمونی مشترک با پروژه ایسوزاکی عمل کنند. سقف سلول های زیستی ژاپنی، سقف هایی اند گنبدی و پوشیده از چمن، هدف از این نمونه سقفِ سیال شناور به نوعی انعکاسی بوده است از کوه هایی که شهر را احاطه کرده و در خود جای داده اند.

خانه ها ترکیبی اند از انواع شرایط فضایی و تضادهای تکتونیکی: محصور و درون گرا برابر برون گرا، صمیمی و نزدیک برابر گشوده و دور، عمومی برابر خصوصی، مرتفع و بلند برابر سبک و روشن، عینی برابر انتزاعی.