در سال ۲۰۱۹، وزارت کشاورزی، اراضی و شهرسازی مکزیک از طریق برنامه بهسازی شهری، سیوداد خوارز را به عنوان یکی از شانزده شهر دارای محله های حاشیه نشین برای ایجاد فضاهای عمومی و بهبود کیفیت زندگی ساکنان آنها انتخاب کرد. در شرق شهر، محله تیرا نووا قرار دارد. منطقه ای که حاشیه نشینی زیادی در آن وجود دارد و یک منطقه مسکونی است که توسط دولت برای مهاجرانی که به دنبال شغل بهتر در صنعت محلی این شهر می آیند، در نظر گرفته شده است. در این شرایط، پاراکو ارینته، یک محل ملاقات و پارک شهری است که فضای لازم را برای توسعه فعالیت های ورزشی و تفریحی، هم آمیزی خانواده ها، ارتباط با طبیعت و امکاناتی برای خدمت به بیش از ۵۰۰۰ بازدیدکننده فراهم می کند. بنابراین، این فضا برای جستجوی سرگرمی و فعالیت بدنی به مکانی برای کودکان، نوجوانان و جوانان محله های اطراف تبدیل می شود؛ فضایی برای کودکان، نوجوانان و جوانان محله های اطراف که به دنبال سرگرمی و فعالیت بدنی هستند.

با تکمیل این پیشنهاد در قسمت شمالی پارک، جایی که در ابتدا به منظور ارائه خدمات آموزش هنری و طراحی باغ محله ای در نظر گرفته شده بود، تیم کاری دانشکده معماری دانشگاه ملی مکزیک تصمیم گرفت فضایی برای تفکر و تعامل برای نسلهای مختلف با فعالیتهای تفریحی و ورزشی ایجاد کند. جایی که افراد در سنین مختلف می توانند فعالیتهای سرگرمی متفاوتی در فضای باز انجام دهند. در مرکز این فعالیت ها می توان به اسکیت اشاره کرد، ورزشی که در بین جوانان شهر مورد توجه قرار گرفته است زیرا در این منطقه طرفداران زیادی دارد و در حال حاضر فضاهای مجاور برای تمرین آن وجود ندارد.

هدف اصلی این پروژه توسط معماران منظر، والیا رایت و ادواردو پئون و معمار فرانسیسکو الیاس با همراهی برنامه ریزان شهری، معماران محلی و جامعه شناسان به منظور درک بهتر رابطه بین این بخش از پارک با محله اطراف تعیین شد. در این طرح همچنین کمی از بافت طبیعی صحرای چیوهوا، به منظور به رسمیت شناختن بخشی از میراث طبیعی منطقه استفاده شده است.

چشم انداز صحرای چیوهوا، به ویژه تپه های سامالایوکا، مرجع طبیعی مفهوم این شیء فضایی است. قطعه ای پیوسته، که روی سطح زمین قرار گرفته و پیست اسکیت را با ساختمان اداری و کلاس هایی برای کارگاه ها ترکیب می کند.

این ساختمان به عنوان غاری تصور شد که میدان سرپوشیده و زمین اسکیت را به هم متصل می کند.این رواق از واحد خدمات، دفتر و سه کلاس درسی محافظت می کند، که مشرف به دریاچه هستند. از طبقه فوقانی می توان به عنوان مکانی برای تماشای مناظر اطراف و یا سایر فعالیتهای مربوط به زمین اسکیت استفاده کرد. بخش خدمات با شکل استوانه ای و سایر جزئیات معماری خود، به معماری اقوام کوچ نشین منطقه اشاره می کند. در نهایت، شکل رواق با ستون های سه گانه، نشانه ای از معماری دهه ۵۰ و ۶۰ است که مشخصه مناظر شهری سیوداد خوارز می باشد.

در اطراف پیست اسکیت، یک مسیر دوچرخه سواری برای ارتباط با بقیه قسمت های پارک و پارکینگ ساخته شد و پارک اسکیت لادونا را با مسیر طبیعی فضای تفریحی پارک ادغام می کند. برای تحقق این فضا، بتن با تکنولوژی بالا انتخاب شد تا به سطحی صاف، پیوسته و رنگی برسد که کاملاً با ماسه صحرای چیواوا هماهنگ باشد.