طرح پیشنهادی ام وی آر دی وی برای آگورای آیْ بِرخ به دنبال ایجاد یک محله 25000 متر مربعی با کاربری مختلط متشکل از ساختمانهای متخلخل متمایز از یکدیگر است که پویایی اجتماعیِ سیال را بین زندگی، تجارت و تفریح مقرر می سازد.

قلب حسی و عاطفی آیْ بِرخ، پدیده ایست که هنوز وجود خارجی ندارد. ترکیبی استثنایی از فضاهای داخلی و امکانات مناسب عمومی که گشتره ای از اتمسفر و شخصیت را ایجاد می کند. این پویایی در سازمان فضایی آگورا آیْ بِرخ متبلور شده است؛ ترکیبی غنی از اسکله ها، خیابان ها، فضاهای داخلی و خارجی که امکان تعامل اجتماعی را فراهم می آورد.

طیف وسیعی از کارکردهای تجاری و فرهنگی ـ که به گروه های هدف مختلف خدمت می کنند ـ درون ساختمان ها جای می گیرند، کارکردهایی از جمله هتل، مرکز فرهنگی، خانه فیلم، سالن غذاخوری و امکانات ورزشی. علاوه بر این عملکردهای عمومی، پیشنهادهای مسکونی متنوعی نیز وجود دارد: از خانه‌های متعلق به خانوار در اسکله تا آپارتمان‌های اجاره‌ای جمع و جور با چشم‌اندازهای عالی و لافت های با ارتفاع بلند که فضاسازی داخلی اش در اختیار کاربر فضاست. ساختار سازه ی باربر دوگانه و فضای ازاد و سیال در طبقات پایین به یک سیستم سازه ی بتنی نیاز دارند که در ترکیب با ساختارهای چوبی قابل تنظیم برای سطوح بالا، این امکان را فراهم کند تا ساختمانی انعطاف پذیر و قابل تغییر در طول زمان شکل بگیرد.  

موقعیت مکانی پروژه با دسترسی و مناظر وسیع متمایز می گردد، طراحی از این فضای باز الهام گرفته شده است. شبکه ای از خطوط دید به عنوان چارچوبی برای تولید حجم های ساختمانی مجسمه سازانه عمل می کند و شکل‌های زاویه‌دار پلان‌های خیابان‌ها و سالن‌های داخلی نیز از همین منطق ناشی می‌شود، با این کار، شخصیت فضایی مکان حفظ و به موازات یک سایه نمای شدیدا متنوع و متمایز شهری نیز ایجاد می شود.

این مجموعه ساختمانی در قالب یک موزاییک منظرْسازی شده ی غنی شامل برنامه ها، درختان و گیاهان زیادی است که آب را حفظ و تمیز می کند. این ساختمان با الهام از محیط غنی از آب، منظر را با کیفیت های زیستْ محیطی ادغام می کند. ساختمان، سرسبزی و آب یک سیستم متشکل را ممکن می سازد که از بام تا کرسی ساختمان  و از ساحل تا فضای داخلی را شامل می شود.

شکل مجسمه طور مجموعه به نحوی سامان دهی شده است که به ساختمان و فضاهای بیرونی اجازه می دهد تا از نور روز و نور خورشید به طور کامل بهره مند شوند. فرم نتیجه یک فرآیند تکرارِ طراحی فشرده بین معمار و مهندس است. زیبایی شناسی و منطق این پارامترها شامل نورِ روز، امکانات دریافت نور نما، مساحت کف مطلوب، سطح فتوولتاییک و چشم اندازهای پیرامونی می باشد که تمامی با شبیه سازی های کامپیوتری و اعمال چرخه های بازخوردی مستمر به تعادل می رسند. موقعیت ها و ابعاد بازشوهای نما و بالکن ها از طریق فرآیند مشابهی بهینه شده اند و اشکال معماری به ظاهر تصادفی و مورب از یک عقبه ی به شدت فکر شده ی عقلانی برخوردارند.