Estudio Botteri در بونس آیرس، خانه ی HS را از بتن، شیشه ی شفاف و پنل های فلزی ساخته است. خلاء مرکزی خانه با پیاده رویی پوشیده شده است که مسیری معلق روی آب برای رسیدن به ورودی خانه به وجود می آورد. بازتاب آب، شیشه و شبح افرادی که درون خانه حرکت می کنند فضایی را به وجود می آورد که با الهام از جو فیلم staker  -آندری تارکوفسکی 1979- ساخته شده است.

 این فیلم علمی تخیلی محصول شوروی که یکی از مهم ترین آثار این کارگردان روس محسوب می شود، در استونی و در میان کارخانه های نیمه متروکه و نیروگاه های نزدیک تالین فیلم برداری شده است. در لحظه های آهسته و متافیزیکی -در لبه ی پرتگاه- اغلب شاهد بازگشت آب هستیم. آب، عنصری که برای Estudio Botteri-Connell در طراحی Casa HS تعیین کننده است. در خلاء مرکزی که میان حجم محل سکونت قرار گرفته است، انعکاسهای باریک و سبز-آبی از سطوح و مواد بازتاب می یابد. از این فضا آب به بیرون درز می کند و در فضا های توزیعی ظاهر می شود که خانه را به چهار ناحیه تقسیم می کند. ناحیه ی زنده، دو ناحیه برای خواب و گاراژ.

این خانه در اصل اطراف این حوضچه ی مرکزی سازماندهی شده است و با بازتاب آب روی سطوح شیشه ای و بتن شفاف بازی می کند، خانه به عنوان یک مکان متافیزیکی ایستاده است. سکونت در آینه ی نور های روان، فقدانی تدریجی از بودن را به وجود می آورد: بازنمایی مجرد از زیستن. آب عنصری است که میان واقعیت و رویا حرکت می کند. تجربه ی روزانه ی وارد شدن از طریق یک استخر مرکزی، ما را در رمز راه رفتن در میان بازتاب های نیمه خواب غوطه ور می سازد. به عنوان نقطه ای در تقابل با بی  وزنی کریستال های شفاف، ساختار پشتیبان و فضای خانه از احجام بتنی ساخته شده است. غشا های شفاف منظره ی بیرونی را به عنوان یک واقعیت واضح و سیال ثبت می کند و فضای داخلی حاوی نور آرامی است که گه گاه با شعاعی بی باک نور خورشید محصورشده و تغییر می کند و در تکامل با فضا ما را به یاد جهانی در آستانه ی یک رویای بی حرکت می اندازد.