نرگس آبیار برای ساخت سریال
سووشون، در عمارت تاریخی باغ عفیف‌آباد شیراز دست به ساخت‌وساز جدیدی زده است.
این بنا از دوران صفویه
بازمانده است و مدیرکل سابق میراث فرهنگی شیراز گفته این تغییرات غیرقانونی
است و توضیح داده:"اعمال تغییرات در بناهای تاریخی
نیازمند مجوز از شورای فیلم وزارت میراث فرهنگی در تهران است و در سیستم استان
فارس، ما اختیاری در این زمینه نداریم. حتی در حجره‌هایی که از داخل راه داشته دست
به تغییر زده‌اند".
در سال ۱۳۹۶ رئیس وقت اداره امور فرهنگی
روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی اعلام کرد که فیلم‌برداری به منظور تولید فیلم
سینمایی و سریال را در اماکن تاریخی ممنوع است و کسانی که توانسته‌اند مجوز بگیرند
"قانون و دستورالعمل را دور زده‌اند یا از طریق برخی نهادهای غیرمرتبط برون‌سازمانی
اقدام کرده‌اند".
با این حال سرپرست سازمان
میراث فرهنگی فارس ساخت این سازه را موقت دانسته و گفته "این
فیلم تاریخی بناست که در شان مردم شیراز باشد و به همین دلیل یکی از فضاهایی که در
این مدت مورد استفاده قرار می‌گیرد مجموعه باغ عفیف‌آباد است".
رئیس ایکوم ایران ـ کمیته ملی موزه‌هاـ ، ساخت فیلم‌ها و
مجموعه‌های تلویزیونی تاریخی در موزه‌ها و اماکن تاریخی را ممنوع و غیر ضروری
دانسته است اما سازمان میراث فرهنگی در دولت ابراهیم رئیسی دستورالعملی تهیه کرده که بر اساس آن، اماکن
تاریخی برای فیلم‌برداری اجاره داده می‌شوند.
عمارت "مستوفی‌الممالک"
برای ساخت سریال "از یادها رفته"، "کاخ گلستان" برای ساخت
سریال "معمای شاه"، "دو نقش‌برجسته تخت جمشید" برای ساخت
سریال "مدار صفر درجه" آسیب‌های جدی دیدند و در حال حاضر بناهای تاریخی
برای ساخت سریال‌ها و فیلم‌هایی چون "قهرمان"، "خاتون"، "جیران"
و "سووشون" اجاره داده شده اند.
همچنین بافت تاریخی شیراز برای توسعه دو حرم در حال نابودی
کامل است. دبیر پویش ملی نجات بافت تاریخی شیراز در این باره گفته"در طرح بین‌الحرمین پارکینگ طبقاتی،
سالن اجلاس شورای شهر شیراز و مجموعه هتل ساخته‌اند و اینها هیچ یک در جهت توسعه
حرم نبود. هیچ بخشی به حرم اضافه نشد بلکه، پاساژسازی و مال‌سازی و طرح‌های
سوداگرانه اجرا شد".
نرگس آبیار، کارگردان و یکی از
اعضای آکادمی اسکار است که پیشتر محمود علوی وزیر اطلاعات وقت از حمایت این وزارتخانه برای
ساخت یکی از فیلم‌های او خبر داده بود. آبیار در شیراز در حال ساخت سریال سووشون
براساس کتابی به همین نام و نوشته سیمین دانشور است. داستانی که برخی آن را رمانی
غیرواقع گرا می‌دانند.