هنرمند و آهنگساز سوئیسی
زیمون اینستالیشنِ صوتی و تصویری بی نهایت جذابی دارد متشکل از 1944 دیسک فلزی
نازک که با کمک موتورهای مکانیکی کوچک در حرکاتی چرخشی اینستالیشن را اجرا می
کنند. 1944 موتور دی سی، پانل های ام دی اف 72 در 72 سانتی متری و دیسک های فلزی فی 8
متشکله های این اینستالیشن هستند که به سفارش شرکت ساعت سازی "ژیگرـ لوکالتور" در
قالب بخشی از جشن "صداسازان" و با همکاری
"تترو" تولید شده است. این پروژه صدای بی
نهایت زنده ای تولید می کند و به موازات ویژگی های بصری قدرتمند و ساختاری مستحکم
را نیز به وجود می اورد.
در اینستالیشن زیمون صداها از اصطکاک دیسک های
فلزی روی پایه آنها ایجاد می شود. هر دیسک فلزی در چرخه و ریتم خاص خود حرکت می
کند و در نتیجه انعکاس ها و ضرباهنگ های بصری و صوتی پیچیده و منحصربفردی می
افرینند که جلوه های صوتی و بصری پویا و دائما در حال تغییری را دامن می زند و کلیت
اینستالیشن را به پدیده های طبیعی ای شبیه می سازد که مخاطبان از آواهایش خاطره
های شخصی دارند.
اینستالیشن زیمون از ام دی اف های مجزا تشکیل
شده است که بسته به موقعیت اتاق می توان آنها را در قالب اشکال مستطیلی مختلف چید.
همه موتورها با جریان یکسانی تغذیه می شوند ـ از نظر تئوری، این امر باعث می شود
همه موتورها با سرعت یکسان بچرخند. اما عملا و از آنجایی که تمام سیم هایی که دیسک
های فلزی روی آنها قرار می گیرد دست ساز هستند، هر کدام از این سیم ها سرعت و
صدایی کم و بیش متفاوت ایجاد می کنند.
این تفاوت ها در ساخت به هر دیسک اجازه می دهد
تا به روشی منحصر به فرد حرکت کند و بچرخد. برخی ممکن است صاف تر روی پانل کشیده
شوند و برخی دیگر ممکن است سریعتر بچرخند. دیسکها که همگی با سرعتهای متفاوتی
حرکت میکنند، نور را در موقعیتهای خاصی منعکس میکنند و در نتیجه نوعی سوسو در
فضا می افرینند، شبیه به اثری که از انعکاس نور بر سطوح آب به دیده مان می اید. این
قالب اجرا یک فردیت پیچیده و غامض ایجاد می کند و موجب می شود هر عنصر این
اینستالیشن کیفیت های خاص خود را توسعه دهند، در حالی که همین فردیت هم بر ویژگی
های بصری و هم آکوستیک این اینستالیشن تأثیر می گذارد.
سادگی در عملکرد و پیچیدگی در رفتار از دیگر کیفیت
های توامان اینستالیشن زیمون است. دیسکها به تنهایی ظاهر میشوند و دوباره درون
فرایند کلی اینستالیشن حل میشوند و به نظر میرسد مخاطب را با سطحی سیال که در
تمام سطح اثر پخش شده و یک تعامل همزمان را ایجاد می کند مواجه می سازد.
اینستالیشن زیمون به ما نشان می دهد که هر کدام از ما در تعامل با جمع می توانیم واقعیت
ادعایی خود را خودمان بسازیم. ما شروع به مرتبط سازی چیزها با یکدیگر می کنیم، این
روابط و فرآیندهای پیچیده در ذهن ما شکل میگیرند. زمانی که جلو اینستالیشن می
ایستیم، به نظر می رسد با اثری دیجیتال مواجه ایم، اما در عمل با پروژه ای رو به رو
هستیم که ارجاعات بسیار قدرتمندی به عناصر و کیفیت های مادی و امکانات دست ساز و
پیشاصنعتی و غیرِ دیجیتال دارد.