تز 1400
همسفرگی - محمدامین عابدین
نام استاد راهنما : نغمه همتیان
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
مقطع تحصیلی : کارشناسی – پیوسته
همسفرگی
تغییرات وضعیت اقتصادی که در دهه‌ی اخیر اتفاق افتاده منجر به تغییر سبک
زندگی افراد در تهران شده و تیپ‌های جدید
سکونتی‌ای پدید آمده‌است. این افراد به ناچار به‌واسطه شغل، روابط و...باید در
تهران سکونت کنند، اما فضایی برای این قشر در تایپولوژی مسکونی رایج وجود ندارد؛
پس شاهد سکونت‌هایی از قبیل ماشین‌خوابی، اجاره پشت‌بام‌ها، رشد بی‌رویه‌ی حاشیه شهر
و بعضا پدیده‌هایی مثل گورخوابی می‌باشیم. این وضعیت و تیپ‌های جدید سکونت، در بخش
جنوبی تهران که مقصد عموم این افراد می‌باشد، با محدودیت‌های ساخت‌وساز و کمتر‌شدن
سکونت‌گاه‌ها‌ی موجود، تشدید می‌یابد.
آیا می‌توان گونه‌ای جدید از مسکن متصور شد که پاسخی حداقلی و هنجارمند
برای این سکونت‌های ناپایدارِ غیررسمی باشد؟
این پروژه با محوریت مفهوم همسفرگی (Commensalism) سعی بر ارایه‌ی
نوعی نگاه جدید از دل زبان معماری، به کالبد مسکن اجتماعی و روابط میان اجزای بنیادی
ساختمان داشته است. در این تیپ جدید تمرکز بر بازطراحی فضاهایی است که در تملک شخصی
افراد نیستند، فضاهایی از قبیل دسترسی‌ها، فضاهای تاسیساتی و به طور کلی مشاعات
ساختمان. این فضا‌ها اساس زیست پذیری را تامین می‌کنند اما عموما فضاهایی رها شده
و بلا استفاده می‌باشند و علاوه بر این در خصوص فضاهای تاسیساتی شاهد اتلاف زیادی
انرژی می‌باشیم. طرح با تغییر روابط و ساختار سعی بر ارائه‌ی جایگزین‌هایی برای
تیپ‌های مختلف سکونت است (سه تیپ) که هر کدام به نوعی و با یک رویکرد در پی ایجاد محیطی
است که علاوه بر تامین فضای مسکن منطبق با شرایط افراد، با قرار گرفتن در یک چرخه
بخشی از هزینه‌های سکونت را کاهش دهد.