از سال 1676، نِویگِس در آلمان، مقصد شناخته شده ای برای زیارت عموم بوده است. این منطقه دیدنی از سال 1675 خانه یک صومعه فرانسیسکن ها هم بود که تا پایان سال 2019 کلیسای ان جا را اداره می کردند. در این بین، یک کلیسای کوچک جدید در سال 1728 به لقاح پاک اختصاص داده شد، اما برای تعداد فزاینده مخاطبان و زائران آن بسیار کوچک بود؛ پس از جنگ جهانی اول، چندین طرح برای یک کلیسای جدید اماده شد اما هیچکدام هرگز اجرا نشدند. پس از جنگ جهانی دوم، 300000 زائر در سال شروع به ورود به این صومعه کوچک کردند، تعداد زائران گاهاً به 10000 زائر در یکشنبه ها می‌رسید، واضح بود که به کلیسای بزرگتری نیاز است.

در سال 1963، معمار آلمانی، گوتفرید بوهم، کلیسایی را برای سایت نویگس طراحی کرد و در بین 17 معمار دیگر وارد رقابت بین المللی شد، اما طرح او در همان مراحل مقدماتی شکست خورد. با توجه به کیفیت پایین سایر آثار مسابقه، بوهم توانست یک مدل اصلاح شده را به کاردینال فرینگز ارائه دهد، که در آن زمان تقریباً نابینا بود اما می‌توانست مدل را با لمس کردن تجربه کند و در نهایت آن طرح را انتخاب کرد. بوهم در ژوئن 1964 برنده مسابقه اعلام شد و ساخت و ساز در سال 1966 آغاز گردید.

بیش از 50 سال بعد، عکاس دیوید آلتراث، کلیسایی که به عنوان ماریندوم شناخته می شود را به عنوان یکی از مهم ترین خلاقیت های فضایی قرن بیستم به تصویر می کشد، آلتراث برای آخرین سری از مجموعه عکس های معمارانه ی خود، سازه ای را که مانند یک کوه بتنی در میان محیط زیبای شهر ظاهر می‌شود، مستند ‌کرده است و سقف نامنظم و فضای داخلی فرومْ‌مانند آن را برجسته ساخته.

در مجموعه‌های دیوید آلتراث، ماریندوم به‌عنوان سازه‌ای بتنی به سبک بروتال با منظره‌ای جامد که بر فراز خانه‌های با سقف شیب‌دار در آن نزدیکی قرار دارد، ظاهر می‌شود. ظاهر این ساختمان چیزی شبیه به چندین چادر است که به هم فشرده شده اند و بالای آنها برای ایجاد قله ها بلند شده است. سقف شکل تاشو منحصر به فردی را ارائه می دهد که در طول زمان نام های مستعار مختلفی از جمله "صخره خدا"، "رُز مریم باکره" را به خود اختصاص داده است. بسیاری می گویند که شبیه کوه یخ یا کریستال است. گوتفرید بوهم، معمار آلمانی و برنده جایزه پریتزکر، هرگز توضیح نداد که چرا این شکل مجسمه ای خاص را انتخاب کرده است.

 آلتراث؛ عکاس ساکن هامبورگ، شخصیت یادبود مجسمه‌سازی ماریندوم و فرم‌های کوبیستی و انتزاعی آن را به تصویر می‌کشد و تصور بوهم از معماری را در قالب عکاسی جان می‌دهد که فرم هنری و تصاویر به یاد ماندنی را ادغام می‌کند. ساختار بتنی منحصر به فرد بر روی یک پلان چند ضلعی، مساحتی حدود 2800 متر مربع را بر می گیرد. فضای داخلی شبیه به یک بازار است و از طریق پنجره‌های شیشه‌ای رنگی بزرگ روشن می‌شود. چندین اتاق خصوصی تر هم برای عبادت فردی در دسترس زائران است: کلیسای فیض، کلیسای مقدس و کلیسای پاییندردر زیر فضای اصلی قرار دارند.