کِنِت فِرمپتُن که با کتاب کلاسیکِ روایتی انتقادی از معماری مدرن(1992) عملا تمام مباحثی که پس از این کتاب به دگرگونی معماری مدرن می پردازند را تحت تاثیر قرار داد، در کتاب جستارهایی بر فرهنگ تِکتُـنیک (2001) نیز بر همان سیاق به بررسی سنت حاکم بر کلیت معماری مدرن می پردازد.

ایده پرداختن به تِکـتُنیک ان گونه که فرمپتن از ان یاد می کند؛ تمرکز بر معماری در قامت مصنوعی ساختنی، چالشی است سرراست با تفکری که به گمان فرمپتن به الزامات هنری پست مدرنیسم تن داده، کتاب سعی می کند بدیلی متقاعد کننده بر این جریان بیاراید، فحوای کلام فرمپتن این است؛ معماری مدرن بی شک و لاجرم بیش از ان که به فرم و فضای انتزاعی بپردازد همیشه بر ساختار و ساختن تاکید می گذارد.

کتاب که توسط انتشارات ام آی تی به چاپ رسیده مجموعه ایی است متشکل از ده مقاله و موخره ایی که سعی می کند تاریخ فرم معاصر را هم چون شعر متداما در حال تحول سازه و ساختن پی گیرد، چارچوب تحلیلی کتاب که عنوان دومش شاعرانگی ساختن در معماری قرن نوزدهم و بیستم می باشد، بر خوانش دقیق فرمپتن از منابع فرانسوی، آلمانی و انگلیسی، از قرن نوزدهم تا حال حاضر قوام یافته. فرمپتن در این کتاب چرخش های متنوعی که مهندسی سازه و تخیل تکتنیک در اثار معمارانی هم چون رایت، کان، اسکارپا، پره و میس به خود دیده است را متبلور ساخته، نشان می دهد چگونه فرم ساختمانی و ماهیت مصالح به کار رفته در ترکیب با یک دیگر بیان معمارانه اثار اینان را دچار تحول بنیادی کرده است. فرمپتن همچنین نشان می دهد سیاقی که این عناصر از یک کار به کار دیگر بر اساس ان پرداخت می شوند بستری می اراید که سبب می شود بر مبنای ان تمامی این اثار در قامت یک کل متکثر ارزیابی شود. این وضعیت مخصوصا در فهم او از اثار پره، میس و کان و یافت پیوستگی های فکری و سیاقی ای که ان ها را به گذشته وصل می کرده بسیار بارز است.

فرمپتن غنای سنت تِکتُنیک در معماری را به مثابه عنصری حیاتی در تغییر و تحولات اینده ی فرم هایی که معماری به خود خواهد دید می بیند و نگاه انتقادی جدیدی می اراید بر کلیت مسئله ایی تحت عنوان مدرنیته و جای گاه بسیاری از اثاری که تحت عنوان اوانگارد شناخته شده اند.

استیون هال با اشاره به این نکته که :"مصالح، جزییات اجرایی و سازه ی یک ساختمان از ثابت های ماتریس طراحی می باشند و قدرت معماری در بسط و رسوب معانی اصیل در ان چه می بینیم، لمس می کنیم و می بوییم است، یاداور می شود تکتنیک عملا اساسی ترین عنصر در ان چیزی است که نهایتا ما به عنوان بنای ساخته شده حسش می کنیم، از این منظر، کتاب فرمپتن برای تمام معماران و دانشجویانی که به رازهای معماری علاقه دارند مهم خواهد بود".

رافائل مانئو نیز ضمن تایید اهمیت ره یافت های مطرح شده در کتاب بر فهم سبک و سیاقی که معماران بر اساس ان ها می سازند یاد اور می شود: "پیوستگی میان فرم و فرایند ساخت و ساز بی نهایت مهم می باشد اما، برقراری این پیوستگی صرفا به معنای پذیرش بی چون چرای دترمینیسم فرایند ساخت و ساز نیست، کتاب فرمپتن به ما کمک می کند تا بپذیریم در کنار اهمیت ابداعات تکنیکی همیشه جد و جهد معماران برای تولید فرم نیز وجود داشته است، فرمپتن با تحلیل اثار معماران شاخصِ معاصری هم چون اوتزن و اسکارپا نشان می دهد چگونه نبوغ معمارانه در قامت ابداع فرم نیز رخ می نمایاند".