مرکز درمان رو لوو فرانک گِری؛ هم بندی حجم های اشنا در فهمی نا متعارف پروژه اخیرفرانک گهری ،یک درمانگاه 100میلیون دلاری بیماری های مغز و اعصاب ، در لاس وگاس است که به تازگی درهمین هفته گذشته بازگشایی شد. برای سالها، بسیاری احساس می کردند سبک منحصر به فرد و کاملا شخصی فرانک گری که این اواخر کارهای کم تر و کم تری را می پذیرد، مطابقت کاملی با معماری ادا اطواری، عجیب و غریب و نامتعارف و مد روز پسند وگاس خواهد داشت. اگر چه این درخواست برای طراحی یک مرکز پژوهش دلیلی کاملا متفاوت داشت.گری با طراحی این مرکز تنها به شرط اینکه هانتینگتون به فهرست بیماریهای مرکزجدیدمطالعه ودرمان اضافه شود،موافقت کرد.(بهترین دوست گری که بسیاراو را دوست می داشت، یکی از کسانی بودکه ازاین بیماری رنج میبرد.). ساختمان قطعا رجعتی زیباشناسی است به خود گری، به طوریکه عناصر اشنای طراحی های قبلی را در این طرح نیز مشاهده می کنیم. زمانیکه گری به حرکات طراحانه تیپیکال خود بازمی گردد پروژه هایش تازگی خود را از دست می دهند و به پروژه های گری گونه تبدیل می شوند؛ و او در غالب مواقع به دنبال یافتن راهی برای توجیه آنها میگردد. طرح مجموعه را به یک جفت بال جداگانه که مقابل یکدیگرقرارمی گیرند تجزیه کرده است (برخی می توانند ان را به استعاره سمت چپ و راست مغز مرتبط کنند) به نظر می رسد گری با تعریف یال اداری در شمایلی منطقی و بسته و ادیتوریم در شمایلی باز و سیال خود خواسته به این ایده دامن زده است. با این حال موفقیت پروژه در برقراری ارتباط میان این دو مولفه در برش بنا نهفته است. به طوریکه به نظر می رسد یک قسمت، دیگری را پر می کند.این ارتباط بین دوجناح جداگانه به سبب برقراری ارتباط ساده فیزیکی ، به طرح یک ضرباهنگ عاطفی شگفت آور میدهد، و در وجه استعاریش نیز نمایشی از کاهش یافتن تدریجی بیماری بیماران است. کریستوفر هاترون برای تایمزلوس آنجلس توضیح می دهد " حرکت ازاد و بی وقفه و بی قاعده ایی که طرح از یک یال به یال دیگر ان را تشدید می کند همان استفاده روزانه ما از مغزمان است، جریان فکر از قسمت چپ مغز به قسمت راست مغز وبازگشت دوباره ازآن بدون توجه به تفاوتها. البته ممکن است این توجیه برای برخی دور از ذهن اید اما در مورد این ساختمان حق را به گری می دهیم و این روند که بدین وسیله معنی ایی را به ساختمان القل کرده می پذیریم. معمار 81 ساله ممکن است از الگوهای زیبایی شناسانه تکراری استفاده کند اما در تمامی اثارش وجهی از متفاوت به چشم می اید. در این اثر صفحات با یک دیگر ترکیب می شوند تا ایده افول بسط کالبدی یابد، البته امکان دارد اثر معمارانه به خسارت و اسیب هایی یک بیماری بریک فرد تحمیل می کند اشاره داشته باشد ، یا حتی ممکن است این اثر معماری معضل عمده تر پا به سن گذاشتن را مد نظر قرار دهد.