خانه ی دیوارهای معلق ،محل سکونتی با حداقل ابعاد است که در سایتی کوچک و در حاشیه ی خوابگاهی شهر توکیو ژاپن واقع شده است.این پروژه کار مشترک کاترین فایندلای معمار سوئدی ساکن استاکهلم ،وایساکوا ُشیدا معمار ژاپنی می باشد؛نام پروژه نیز از روش ساخت وپروسه ی طراحی آن پدید آمده است.خانه ی دیوارهای معلق به دلیل نحوه ی پرداختن به طراحی فرمال و استفاده از خطوط منحنی به کار رفته در طراحی پلان آن پروژه ای شاخص و حائز اهمیت می باشد؛پویای فرم در میان خانه های مکعبی شکل موجود در سایت واطراف خانه و همچنین همجواری آن با عناصر تاثیر گذار در محیط شهری ،مانند رودخانه ای در سمت غرب ساختمان وهمچنین جاده و ریل آهن در سمت جنوب آن باعث خلق شرایطی متفاوت و مناسب به منظور طراحی یک پروژه ی فرمال و شاخص ، به عنوان یک نشانه ی شهری (البته در مقیاس کوچک) شده است.شکل کالبدی پروژه و نگرش طراح در خلق فرم آن ،به شکلی متضاد ویا حداقل غیر معمول با ساختمان های اطراف خودش ترسیم شده است. حجم آن دارای حرکت وصعود در محیط پیرامون وبازگشت دوباره به درون زمین ،مسیری است که خطوط شکل دهنده ی کالبد خارجی را می پیموده اند. در واقع شاید بتوان گفت ایده ی اصلی حجم این خانه را می توان انسانی دانست که در شکلی پویا در حالت های مختلف نمایش داده می شود.