پروژه های کوشیکل و سیتالون از آرشیگرام نمایشگر شرایط دیگری هستند که در آن سازه های فضایی می شکنند و فضای روان بدون مانع شکل می پذیرد. با استفاده از یک کت و شلوار، محیط زندگی داخلی همیشه در دسترس است و یک مانع حرارتی بین فرد پوشنده و محیط بیرونی شکل می گیرد. طرح کت و شلوار نشان دهنده ی بازگشت به طبیعت کوچ گر انسانی ست که در آن فرهنگ های گذرای مسکن به همراه انسان سفر می کند.

همانطور که محیط زندگی و کار ما ادامه ی یک شبکه ی هرچه بیش تر توزیع شده است؛ که در آن ما به طور فزاینده ای به دنبال سبک زندگی کوچگر برای دستیابی به لذت و افزایش فرصت و تغییر شرایط سیاسی اجتماعی هستیم. چگونه خانه های داخلی همانند طریقه ی حرکت ما در قرن بیست و یکم تکامل می یابند؟ برای تامین نیازهای این شبکه های توزیع یافته ی سیاسی و اجتماعی به چه روش هایی فضاها تقسیم می شوند یا نمی شوند؟

سوتالون لباسی برای زندگی درون آن یا اگر به خاطر سوتالون [سوت+بالن] من نبود، باید یک خانه می خریدم.

این کت و شلوار فضایی می تواند به عنوان یک خانه ی مینیمال شناخته شود. در کوشیکل، محیط اطراف برای حامل آن فراهم می گردد، مکانیسمی همچون یک ماشین. در این پروژه، کت و شلوار به خودی خود، خدمات لازم را مهیا می نمایند. کوشیکل منبعی برای حرکت است و محفظه ی بزرگ تر و قدرت بیشتری نسبت به کت و شلوار را تامین می نماید. هر کت و شلوار دارای یک سرویس پلاگین است که عملکرد مشابهی چون درب خانه را دارد.

شما می توانید به محفظه ی دوست خود متصل شوید و هر دو در یک فضای مشترک باشید و یا می توانید به هر محفظه ی دیگری وصل شوید و از کت و شلوار خود خارج شوید. این پلاگین می تواند به عنوان ابزاری برای اتصال به محفظه های دیگر برای ساخت یک فضای بزرگ تر نیز استفاده شود.

مایکل وب: "کوشیکل تنها برای یک سرنشین نشان داده شده است. مدل های مختلف محفظه ی کوشیکل و سوتالون می تواند به صورت طیف گسترده ای از مدل های خانوادگی و اسپورت مهیا گردد. "

منبع: آرشیگرام، ویرایش شده توسط پیتر کوک، وارن چاک، دنیس کرامپتون، دیوید گرین، رون هرون و مایک وب. سال 1972. (تجدید چاپ نیویورک: پرینستون آرکیتکچرال پرس، 1999)