این ساختمان، موزه ی دوزیست،آب و زمین است. سازمان برنامه ریزی موزه بر این عقیده است که استفاده اززمین و آب و فضای مابین این دو تجربه ی پرباری برای بازدیدکنندگان است و کارکردی منطقی و روشن برای کارکنان موزه دارد. پشت ساختمان موزه زمین های محدودی در شمال ، در نزدیکی عملیات پشتیبانی شهری وجود دارد. هنگام ورود به موزه و دیدن فضاهای مرتبط با خدمات و شیبی که رو به بندرگاه تعبیه شده و و از سالن مربوط به ابزیان به گالری ها متصل شده است ، آب به طرز چشمگیری از انتهای جنوبی ساختمان در شمایل یادمانی از برج هنر پدیدار میشود. تفکیک این ساختمان بزرگ توسط آب و زمین است که هر دو سمبولیک و کارکردمدار هستند. موقعیت سایت برای این مجموعه هنری که در تمام روزهای هفته باز است بسیار مناسب وآزاد برای تفکر و رها ساختن ذهن ، و آزادی از نگرانی های زمان است . این تفکیک فضایی اجازه می دهد تا مکانی امن تر برای خلق آثارهنری درمحوطه خارجی ساختمان به وجود آید ،همچنین بالا بردن سطح آب درچند مسیرایجاد شده در اطراف بنا قابل روئیت و بسیار دیدنی است.