این موزه در باغی قرار دارد که اطراف آن را زمین وسیعی احاطه کرده است . بنابراین تصمیم گرفته می شود که ساختمان آن در سطح افق گسترش یابد و برای ایجاد روشنایی طبیعی ، از نور گیر های سقفی استفاده شود . اشیای موزه در مجموع از آثار نسبتاً ظریف مربوط به قرن نوزدهم و قبل از آن تشکیل شده اند و چون نور فضا های موزه به طور طبیعی تامین می شود ؛ لذا لویی کان تصمیم می گیرد اشیای آن را نیز با نور طبیعی در معرض دید قرار دهد . بنابراین از دو طریق نور را به داخل هدایت می کند . یکی نور نقره ای رنگ آسمان که از شبکه های آلومینیومی گذشته وانعکاس آن از صفحات منحنی شکل به فضا های داخلی می رسد و دیگر نور سبز رنگ که از انعکاس نور خورشید بر روی برگ های درختان و گیاهان باغچه واقع در سه حیاط و صفحه های منحنی به داخل موزه سرایت می کند . البته این شبکه های آلومینیومی و صفحه های منحنی به خاطر انتشار بهتر نور و ایجاد روشنایی یک دست به کار گرفته شده اند .