این خانه سفید و زیبا از مجموعه ای از سه پوسته سوراخ دار ، یکی در داخل دیگری تشکیل شده که با سبک همپوشانی خود ، حریم خصوصی را بوجود می آوردند در حالی که اجازه ورود نور ، هوا و داشتن دید از مناظر بیرون را از طریق روش های محاسبه شده ، به درون ساختار می دهد .
لایه هایی از نور و سایه های مربع شکل بر روی دیوار ها به رقص درآمده اند و از منافذ دیوارها وارد دیوارهای بعدی می شوند و یک ترکیب همیشه در حال تغییر از روشنایی را در برابر دیوار همیشه عریان در داخل و خارج ایجاد می کنند . به گفته معمار : من همیشه نسبت به جدا کردن خیابان و خانه بوسیله یک دیوار ، شک و تردید داشتم ؛ نگران از اینکه انتقال تدریجی فضایی غنی همراه با حواس مختلفِ فاصله بین خیابان و خانه امکان پذیر است یا نه !! مانند مکانی در خانه که نسبتأ به خیابان نزدیک است و محلی که کمی دور از خیابان و نیز مکانی خلوت و امن و خیلی دورتر از خیابان .
به همین دلیل زندگی در این خانه مانند زندگی در میان ابرهاست . هیچ مرز مشخصی وجود ندارد به جز یک تغییر تدریجی در فضا . در یک ساختار تو در تو ، فضای داخلی همواره فضای خارجیست و بالعکس . هدف من ساخت یک معماری بود که در مورد فضا و فرم نباشد ولی بسادگی آنچه بین خیابان و خانه میگذرد را بیان کند .