خانه ی زانَدو اثری از روی مسون، در سال 1983 در منطقه ی کیسیمی، فلوریدای آمریکا ساخته شد که می توان رویکرد اصلی آن را " خانه ای برای آینده " دانست. این ترکیب گنبد داربه شکلی طراحی شده است که فرم حباب هایی مجزا را در ذهن تداعی می کند. این خانه با فاصله ای کمتر از 30 مایل، خارج از " سرزمین فردا" متعلق به شرکت دنیای دیزنی مرکز ایپکات ساخته شد و دومین پروژه تنها چند ماه بعد گشوده شد.
پروژه ی خانه ی زانَدو شامل سه خانه ی تندیس گونه است که در سراسر ایالات متحده ی آمریکا ساخته شده است: ویسکانسین، گَتلین بِرگ و تِنِسی . نکته ی اصلی این خانه ها نمایش ِ زندگی مردم عادی است زیرا این سازه ی ابداعی می تواند خانه ای مدرن و کم هزینه را به شکلی فراهم کند که سریع و راحت ساخته شود. این خانه ی واقع درمنطقه ی کیسیمی، محبوب ترین خانه است که البته اندکی به خاطر اندازه اش و بیشتر به دلیل موقعیتش شهرت دارد ودر هر روز بیش از 1000 بازدیدکننده داشت.
این تکنیک جدید و ابداعی طراحیِ سازه را باب مَستِرز طراحی کرده است. سیستم سازه ایِ خانه ی زانَدو، شامل بالون های بزرگِ وینیلی و بادکرده است و او این سیستم را ازخانه ی کیسینگر در دنور، کولورادو الهام گرفته است.
سیستمی کامپیوتری درفضای داخلی خانه، سعی دارد تااین حس آینده گرایانه و رو به رشد را در داخل خانه تعمیم دهد. سیستمی به نام " آتوچف" غذاهای متنوع و متعادلی را برنامه ریزی می کند و در زمان و روز مقرر می پزد. بازدیدکنندگان در خانه با راهنمایی اتوماتیک، به میان خانه آورده می شوند . " ساختارویدیویی " پنجره ها دربردارنده ی کامپیوتری، با امکان خلق چشم اندازهایی است که می تواند با یک کلیک بر دکمه تغییر کند.
این خانه با تمام برش هایی که درمیان مصالح، فضا و سیستم های کامپیوتری خلق می کند، ساختمانی به همراه فضاهای تاریک و غارمانند را به یاد می آورد. اصلی ترین و بزرگ ترین گنبد بر بالای مهم ترین فضای خانه قرار دارد وبرای پیشگیری از فروریختن احتمالی این گنبد، درختی مصنوعی آن را حمایت می کند . دیوارهای گنبد مانند، اتاق کوچک و اصلی خانه را احاطه می کند و دهانه های پنجره ها در درون فضاهای خارجی، به کمک باریکه های نوری که به فضای داخلی آورده شده اند، گشوده می شوند .
بعد از بحث و بررسی مصالح و روش های به کار رفته در این خانه باید گفت که این اثر بعد از مدتی محبوبیت خود را از دست داد و به خانه ای متروکه تبدیل شد و اندکی بعد این خانه تاحدودی تخریب شد و بعد از آن که در سال 1997 در غالب فضای اداری فروخته شد در آخر در سال 2005 فروریخت.