در یک بافت شهریِ فزاینده و تراکم، ساکنین بیشتر از پیش ارتباط با مواد غذایی مصرفیِ ارجینال از دست می دهند. مزرعه های عمودیِ شهری، چنین گسست رابطه ای را، اغلب از طریق طرح های حائز اهمیت؛ به چالش می کشند. اسکات جانسون(Scott Johnson)، معماری که دوران شکوفایی را طی می کند، با دقت مکانی برای این مزرعه ی عمودی تعیین کرده است، که در یک برنامه ریزی، با یک مزرعه ی لایه بندی شده در هسته ی ساختمان؛ [مصرف] ساکنین خود را تامین می کند.

این برج کانسپچوآل در شیکاگو، بر مبنای ساختار خیار دریایی(sea cucumber) طراحی شده. این جانور عضوی از خانواده ی خارتنان(Echinoderms)، با قشری پوشیده از خارهای زیاد، لایه های مختص گوارش و تولید مثل را محافظت می کند. نام این پروژه معماری انحرافی یا معماری گمراه کننده ( Aberrant Architecture) است، که یک بخش خارجی برای هتل و واحدهای مسکونی در نظر گرفته شده؛ حجم عملکردهای حلقه ی بیرونی را تشکیل می دهد. وجه جنوبیِ ساختمان، برای تولید غذا اختصاص داده شده و به منظور نمایش درون برج که اختصاص به پرورش محصولات دارد؛ به سمت پایین شیب داده شده است. هر طبقه، بر اساس تامین نور و رطوبت آن؛ برای یکی از بیست نوع تولیدات غذایی اختصاص یافته است.

قصد اصلیِ این طرح ها، مشاهده ی [فرآیند] تولید و مصرف غذا درون محدودیت های یک نظام عمودیِ شهری با حذف سیستم حمل و نقل است. پردازش و توزیع بر این اساس صورت می پذیرد که به ساکنین اجازه می دهد تا در تولیدات غذاهایی که مصرف می کنند، غوطه ور شوند. مواد عذایی مازاد در فروشگاه های شهر فروخته خواهد شد.