در مجلس [ملی بنگلادش] تلاش کردم به نور ارزشی دو چندان دهم و ان را در قامت یک عنصر معماری در سراسر پلان تزریق کنم. اگر شما ستون ها را ببینید خواهید گفت تبلور ستون ها در سایه نور است. ستون ها به عنوان عناصر صلب مجموعه، فضاهای نورانی را قاب می گیرند. این وضعیت روی دیگری هم دارد اگر بیشتر دقیق شوید می بینید احجام کلی تشکیل دهنده مجموعه هم ، همین ستون ها هستند که از درون خالی می شوند و از نظر مقیاس، جنبه حجمی و پیکره تراشانه و بزرگتری به خود می گیرند، به این ترتیب، هر ستونِ [صلب] حالا خالی شده در قامت تدقیق کننده نورِ [رها] در نظر می اید و اشکال پیچیده به هم می زند و به واسطه همین نور است که فضاها تکمیل می شوند. من همه این تمهیدات را به خرج دادم تا کلیت مجموعه شاعرانه به نظر اید و از بیرون هم زیبایی خود را داشته باشد، بر این سیاق مجموعه می تواند شبیه ستونی صلب باشد که در شمایل گیرنده نور عمل کند و به واسطه نور از صلبیتش کاسته می شود و همه این ها نه باور، نه طرح و نه الگویی است که مجلس از دل ان استخراج شده است، بلکه جوهره و ذاتی است که مجموعه بر قوام ان ظهور کرده است.