این پروژه یک اتاق جراحی کالیبراسیون با مساحت 450 مترمربع در زمینی 500 مترمربعی است که در پارک فناوری پردیس – 20 کیلومتری شمال شرق تهران – واقع شده . سیاست طراحی این پارک ، شهری کوچک با ارزش های معماری بود . بنابراین ، لیستی از معماران شناخته شده برای مشتریانی که قصد ساختن یک پروژه در زمین خود داشتند ، حاضر شد .

یک سری از مسائل در هر پروژه معماری دخیل است ، که من اینجا به برخی از آنان – طبیعت ، عملکرد ، فضا ، منطقه ، پلان ها و تکنیک - اشاره می کنم :

طبیعت :

به عقیده من هر ساختمان نیاز دارد که طبیعی جلوه کند . بعضی از ساختمان ها یک کپی از یک شئ طبیعی مانند سنگ و درخت است و از سوی دیگر بسیاری از ساختمان ها در شهر های ما هیچگونه ارتباطی با طبیعت ندارند . در این پروژه من به دنبال راه حلی میانه بودم . درنتیجه طرح من در هماهنگی مناسب با کوه های بافت سایت و با تغییر شکل دادن اشکال مکعبی معمول شکل گرفت .

عملکرد :

ساختمان یک اتاق جراحی کالیبراسیون به همراه دفتر آن است و سایت آن در مرکز بخش پزشکی شهر واقع شده . طبقه همکف برای آزمایشگاه ، انبار و پارکینگ و طبقه اول برای تمام فضاهای اداری در نظرگرفته شده است . دسترسی به طبقه همکف و اول از طریق یک سراشیبی طولانی از هم جدا شده و آزمایشگاه به دلیل امنیت و کاربری آن دارای یک ورودی اختصاصی است .

حرکت و فضا :

به نظر من درک بهتر فضا زمانی صورت می گیرد که یا کاربر در حال حرکت باشد یا طرح دارای یک فضای پویا باشد . ساختمان توسط یک سطح به اصطلاح شیبدار تحت تأثیر قرار گرفته که شکلی زیگ زاگ دارد و احساسی از سفر پایدار را در فرم خود تکرار می کند . نتیجه کار یک فرم پویا با فضاهای داخلی در هماهنگی با عملکرد ساختمان شد .

منطقه :

مشخصه اصلی ساختمان های محلی ، بام شیبدار آنهاست و همان سبک برای این پروژه استفاده شده . با این حال ، برای جلوگیری تفاوت بین شکل سقف و ساختمان زیر آن ، پوشش کامل سقف تا روی دیوارها بسط داده شده تا به یک فرم واحد و یکپارچه که بسیار فعال و پویاست ، دست یابد .

پلان ها :

در پلان ها سعی کردم فضاها را به گونه ای توزیع کنم که روانی و سیالیت از داخل و خارج طرح قابل مشاهده باشد . در این رابطه اگر یک فرد از همان ابتدای سطح شیبدار شروع به حرکت کند ، مدتی پس از وارد شدن از یک ورودی غیر منتظره و بدون جلب نظر ، ممکن است قادر به کشف مکانی که در آن است نباشد . که این موضوع یادآور نوار موبیوس و یا بطری کلاین است که هیچگونه مرزی بین داخل و خارج آنها وجود ندارد .

تکنیک :

از آنجا که تکنیک های ساختمان پیشرفته در این منطقه به کار گرفته نشده ، تصمیم من ، استفاده از روش های پیش ساختۀ ساخت و ساز در بسیاری از بخش های ساختمان به خصوص ساختار بود . نتیجه کار ، کنار هم قرار دادن برخی جنبه های اصلی طراحی و رسیدن به یک پروژه پویا و پرانرژی و هارمونیک با بافت خود بود که یک رابطه مناسب نیز با کاربری خود دارد .