شهروندان ایسنی، شهری کوچک در جنوب بادِن وُتِـنبِرْگ المان، به طرح پیتر زمتور برای دروازه جدید شهر که با هدف بالا بردن جذابیت های توریستی شهر تهیه شده بود رای ندادند. نظر به رهیافت و روش دقیق این طراح، پیتر زمتور گزینه ای مناسب برای این طرح به نظر می رسید. ساکنان می خواستند دروازه تاریخی ای که در قسمت بالادست بافت تاریخی شهر قرار داشت را از نو بسازند تا بر این قرار محله مرکزی شهر در قامت هسته اصلی شهر احیا شده و وجه تمایزش را با دیگر محلات به نسبت جدیدتر شهر موکد سازد.
ان ها امید داشتند پیتر زمتور به عنوان معماری که فرهنگ و جغرافیای بافت را عمیقا در اثر دخالت می دهد و به کمینه گرایی در ساخت و تمرکز بر روح مکان شهره است، بتواند نیت شان را متبلور سازد، اما انچه بر پروژه رفت به کل چیز دیگری بود. تایید نشدن و رای نیاوردن طرح خیلی دور از ذهن نبود، شی ای عجیب و بلند در میانه بافت کم و بیش افقی شهر، این برج ها که مردم محل بدان نام زیرشلواری شیشیه ای و دندان شیشه ای داده بودند، برای ان بافت همچون یک سازه ایکنیک عمل می کرد و تمام بافت شهر را تحت تاثیر قرار می داد.
زمتور در توصیف وضعیت پیش امده می گوید " تثبیت یک ابژه فرهنگی طی یک فرایند دمکراتیک در یک بافت زیستی به واقع کار سختی است چرا که عموم مردم غالبا همان روندهای معمول را می پسندند". این در حالی است که برخی صاحب نظران ضمن تاکید بر بی زمان بودن، همگن با اتمسفر جاری بر مکان و چند تبیینی بودن اثر اجرا نشدن پروژه در این بافت را نوعی فرصت سوزی برای شهر می خوانند.
جهت اشنایی با کلیت اثار پیتر زمتور ببینید اینجا را، نوشتاری به قلم بابک پیوسته
دو مقاله به قلم پیتر زمتور که در ان ها به درکش از معماری، پدیدارشناسی، تدقیق مکان و چگونگی اموزش معماری پرداخته را نیز می توانید اینجا و اینجا مشاهده فرمایید