بر کناره رودخانه مور، مابین ساختمان های تاریخی ای که با سقف های اجری سرخ اصالت تاریخی شان را اشکار می سازند، نماد جدید معمارانه ای همچون "غریبه ای دوست داشتنی" خود را لا به لای بافت جا داده است.
کنش دوسویه ی میان سازه بیومرفیک و برج ساعت تاریخی شهر، تبدیل به شاخصه ی شهری شده است که به گفت و گو میان امر سنتی و روحیات پیش رو تمایل دارد. کانستاز در شهر گراتس اتریش، با توجه به رویکرد و هدف گذاری شهری اش به مثابه پلی عمل می کند که گذشته و اینده را با هم تلاقی می دهد.
پوسته حباب وار، چشمک زن و ابی اش روی دیواره های شیشه ای طبقه همکف بنا غلطیده است. پوش بیومرفیک بنا دو سالن نمایش تقریبا بزرگ را بدون هیچ نوع عنصر سازه ایی در برگرفته است.
پوسته ی بیرونی از شیشه ی اکریلیک تشکیل شده است و نازل های بیرون زده از پوسته نور روز را به داخل هدایت می کنند، ان ها به سمت شمال متمایل شده اند تا جذب نور صبح به صورت طبیعی انجام پذیرد.
پوسته شرقی کنستاز با ایده معمارانه ای به نام بی آی ایکس که به وسیله ی دفتر معماری مستقر در برلین به نام ریالیتیز: یونایتد، طرح و گسترش یافت تکمیل گردیده است.
بی آی ایکس، متشکله ایست از 930 لامپ فلورسنت که عمیقا در پوسته شرقی کانستاز ترکیب شده اند. این ایده عملا پوسته بنا را به کامپیوتری با کیفیت تصویری پایین تبدیل کرده است، پوسته نمایش دهنده ارتباطی بنا، اطلاعات، تکنولوژی و معماری را با یک دیگر ترکیب کرده است.
نمای موزه در قامت یک نمایشگر، تبدیل به مدیومی غیرعادی گردیده که هنر و انتقال اطلاعات مرتبط با ان را در مقیاس شهری به نمایش می گذارد.
طبقه هم کف بار و تسهیلات رفاهی را در بر گرفته است و به وسیله ی یک رمپ متحرک ما را به طبقه بالا و بخش نمایشگاهی منتقل می کند. بخش نمایشگاهی چه از نظر فنی و چه کارکردی به روزترین الزامات یک موزه در مقیاس جهانی را به همراه دارد.
شما می توانید از این بنا به عنوان یک نماد مدرنیستی در دل دومین شهر بزرگ اتریش و یکی از پایگاه های سنت اروپایی متنفر باشید اما معمارانی که این پروژه را طراحی و اجرا کرده اند، این ره یافت را از دهه 60 تاکنون تعقیب کرده و بسط داده اند و حداقل در مورد کانستاز با تولید فضای نمایشگاهی فوق العاده به ثمر نشانده اند.