این استودیو در واقع محلی است برای اشتراک گذاری و تقسیم علم و دانش. هدف آن ها ساخت یک مکان فرهنگی در معنایی وسیع تر در یک جامعه که مشابه هیچ چیز دیگر به جز علم و اشتیاق برای درک محیط اطراف و تجربه ی فعالانه ی تم ها، مضمون ها و همبستگی موجود در طبیعت همچنین جستجوی فضا و طبیعت که در واقع چالشی ویژه را بیان می کنند، دعوت می کند. به همین دلیل وظیفه ی این نیازهای طبیعی در خصوص احترام، به طور موفقیت آمیزی در اینجا نشان داده شده است.

منطق و نتیجه از یک سو، احترام به فرهنگ و جنبه ی تاریخی مکان از سوی دیگر نقش بسیار مهم و عمده ای در ایجاد این همبستگی و ارتباط بازی می کند. بنابراین یکی از اهداف اصلی این طرح، معرفی وبرجسته سازی منافع ممکن و احتمالی میان حوزه های عملکردی منحصر به فرد می باشد. بخش های عمومی از برنامه های این فضا را می توان به دو گروه مجزای کاربردی، رصدخانه (با افلاک نمای خورشیدی و سکوی نمایشی) و یک نمایشگاه بزرگ ( با استفاده از فضای نمایشی و کارگاه های آموزشی) تقسیم کرد و اتصال ممکن میان آن ها، در اینجا یکی از مسائل جالب توجه است. سناریوهای متفاوت و مختلف قابل تصور هستند.

چرخش و گردش عالی در ساختمان می تواند بازدید از رصدخانه را با استفاده از بازگشایی نمایشگاه غنی تر و مفیدتر سازد. از طرف دیگر بازدید یکی از نمایشگاه ها در نهایت منجر به مشاهده ی سکوی نمایشگاه می شود، زیرا هر دو بخش در یک نقطه خاتمه می یابند. با این حال، علاوه بر این ترکیب گردشی و ارتباط کاربردی میان بخش ها، ویژگی خاص مکان نیز نقش بسیار حائز اهمیتی را ایفا می کند. هماهنگ سازی ساختمان جدید با سازه ی قبلی بسیار حائز اهمیت بود البته به منظور حفظ هویت قسمت دوم بدون پنهان کردن یا حتی کنارگذاشتن و ناهماهنگی آن با خود سازه،ممکن است ساختمان جدید را بتوان به عنوان یک عنصر جدید درون این مجموعه معرفی کرد که در واقع بیانگر احترام به تاریخ بنا ها مستقیما در کنار آن ها می باشد. هنگامی که بازدید کننده از محوطه ی حیاط یا از مسیر "Route du Jorat" که در طرف مقابل قرار دارد وارد سالن انتظار رصدخانه می شوند با یک منطقه ی بزرگ و فضایی آزاد و بدون سقف که از آن نمایشگاه قابل روئیت می باشند روبه رو می شود.

در این قسمت ساختمان های پذیرش و اطلاعات، یک کافه تریای کوچک و همچنین بوتیک های تزئیناتی و کلاس های آموزشی نیز دیده می شوند. یک پلکان به صورت مارپیچ شما را به اولین مجموعه ی نمایشگاهی و قسمت میان دو ساختمان قدیم و بخش جدید هدایت می کند. بدین ترتیب شما از یک بخش به بخش بعدی منتقل می شوید. بازدید کننده همان طور که سرگرم مشاهده ی نمایشگاه است، مسیر منحنی را به سمت بالا طی می کند، در حین انجام این کار او رابطه ی بصری خود را به دلیل وجود فضای باز هدایت و با سایر قسمت ها حفظ می کند، به علاوه این امر ادامه ی مسیر وی درون ساختمان را به طور مستقیم آسان تر می سازد. این مسیر منحنی شکل با قسمت اطلاعات آژانس اروپایی (ESA) خاتمه می یابد؛ بخشی که به طور مستقیم به رصدخانه متصل می باشد. بعد از پایان مسیر مخاطبین از میان نمایشگاه، حال می توانند شاهد سکوی نمایشی و یا بازدید از رصدخانه یا فلک نمای خورشیدی و یا حتی بازگشت به سالن انتظار را از طریق پیمودن هسته ی مرکزی بنا به دلخواه انتخاب کند. با رفتن سایر مسیرهای اطراف سناریوی دیگری نیز بیان می شود، هسته ی اصلی ساختمان که درست پشت قسمت اطلاعات قرار دارد مستقیما از قسمت سالن انتظار رصدخانه قابل دسترسی می باشد.

در اینجا نیز یک منطقه ی شیشه ای وسیع وجود دارد که بار دیگر به عنوان مرزی بصری میان محیط های اطراف به کار گرفته شده است. سپس بازدید کننده گان همان گونه که مسیر خود را به سوی بازگشت به سالن انتظار از گنبد به سمت پایین طی می کنند می تواند مشتاقانه نگاهی اجمالی به نمایشگاه داشته باشند. وبدین گونه کاربرد ساختمان طراحی و تنظیم فضا بر روی اپراتورهای مختلف مشخص شده است و به طور طبیعی باعث می شود سناریوی دیگری در ذهن تداعی شود و آن اینکه قسمت رصدخانه کاملا و به طور خاصی از بخش نمایشگاه مجزا می باشد. دسترسی به تمام طبقات از طریق یک آسانسور امکانپذیر می باشد که این امکان حتی برای افراد معلول نیز در نظر گرفته شده است. طراحی تندیس گونه ی ساختمان جدید هم برگرفته از عناصر کاربردی و هم بر اساس هماهنگی هندسی است که از لبه های پشت بام بنای قدیمی مجاورش برگرفته شده است.

با چرخش حجم هر یک از پشت بام ها، سازه ی جدید می تواند به لبه ی ساختمان مجاور متصل شود و به طور همزمان همکاری ظریف و زیبا برای پوشاندن فضاهای وسیع و نیز گنبد را می توان یافت. به منظور بهینه سازی طراحی مجسمه های سه بعدی تمام نقاط بلند سقف در حداکثر یا حداقل ساختار مرتفع خود پوشانده شده اند. در قسمت بیرونی، پشت بام و دیوارها با موادی مشابه یعنی با صفحات بزرگ فقط از جنس روی پوشانده شده اند و بدین ترتیب طرح مجسمه گونه ی ساختمان جدید ساده سازی شده و حالتی آرام و خاموش به آن می دهد.

همین قاعده ها و اصول برای طراحی محیط داخلی نیز اجرا و اعمال شده اند. کف و دیوارها به منظور ارائه ی حس آزادی و در میان اشکال و نورها بدون هرگونه جستجویی برای مناظر جدید کاملا سفید رنگ حفظ شده اند. این کار فضاهایِ سرپوشیده ی درونی ایجاد می کند که اتمسفر آن ها کاملا مناسب نمایشگاه است. استفاده ی بهینه از روشنایی روز از طریق پنجره های بزرگ که در نمای خارجی ساختمان و نیز پنجره هایی که با دقت فراوان در سقف قرار گرفته اند امکانپذیر می باشد. نور طبیعی از طریق فضای باز درون ساختمان جدید در تمام قسمت های ساختمان پراکنده خواهد شد.

موقعیت: لوزان – سویس

نوع شناسی: رصدخانه – نمایشگاه

همکاران طرح: مارک آنتوان – داهمن – ماکسیمیلیان اسمیتز – بتینا لیموین – وینت والسه

مساحت: 4800 متر مربع

سال اتمام پروژه:2012