كولونيا گوئل، انجمن كارگراني واقع در سانتا كولوما دو سرويو مي باشد كه شهري ست با جمعيت 7 هزار نفر با فاصله ي 20 كيلومتري از شهر بارسلونا. اين منطقه، يك حومه ي شهري ساخته شده است كه در اواخر قرن 20 با رشد زيادي روبرو بوده است. در سال 1898، آنتوني گائودي توسط كُنت ايزبي گوئل ماموريت يافت تا براي اين شهرِ در حال توسعه كليسا بسازد.

اين پروژه به دليل كمبود بودجه بنا به مشكلات اقتصادي پيش آمده به اتمام نرسيد. زماني كه كار در سال 1915 متوقف گشت، تنها سرداب مجموعه به پايان رسيده بود ؛ با اين وجود، اين بنا به عنوان ميراث جهاني توسط يونسكو به ثبت رسيده است. در سال 2002، مرمت اين بنا توسط معمار آنتونيو مورنو گونزالس انجام گرفت كه به طور گسترده اي به دليل كار ناشايستش در اثر گائودي مورد نقد قرار گرفته است.

گائودي در روند ساخت و ساز كولونيا گوئل، گفته است كه اين پروژه، تجربه اي متفاوت از تكنيك ها و جزئيات بوده است ؛ بسياري از اين تجربيات را در شاهكار معروف خود، ساگاردا فميليا به كار برده است.

آجرها و موزاييك هاي اين پروژه به طريقي خارق العاده بر سازه آن چيره شده اند. فرم اين ساختمان مي تواند با هر نامي خوانده شود جز سنتي. سرداب اين بنا بسيار باشكوه مفصل بندي شده است ؛ تغييرات متريال در آن به دقت محاسبه گشته و نور نفوذپذير آن كنترل شده است. سنگ ها و آجرهاي متفاوتي جهت كامل كردن ساختار آن استفاده شده اند كه  با دقت فوق العاده اي در محل هاي اتصال كار شده اند.

هنگامي كه به اين ساختمان نزديك مي شويد، تنها يك سطح صاف مي بينيد : سقف سرداب ؛ مكاني كه پلان كليساي ساخته نشده بر روي آن كشيده شده است. اين مسطح بودن، تاكيدي بر برجسته شدن تحرك و جنبش ِ حجم زيرين ست كه گويي جنبشي پايدار برآمده از سايت مي باشد. اين پروژه، رابطه ي راحت و قابل توجه خود با طبيعت را به رخ مي كشد ؛ در حالي كه پلت فرمي از آزمايش هاي گائودي مي باشد.