استوديو معماري CAAT ( مهدي كامبوزيا و راشا كياني ) با تمركز بر روي معماري محلي، طرح پيشنهادي خود از مسجد آل مومنين با كانسپت جدايي از زندگي روزمره و رويكرد دستيابي به فضاي پرستش در دسترسي به ساختمان را ارائه نموده است. موجوديت يكپارچه ي طرح، نقش خود را همزمان با ارتباط با محيط اطراف، به عنوان يك مركز فرهنگي و مذهبي در سطح منطقه ( دزاشيب ) حفظ مي كند.
در جستجوي مفهوم اين طرح در تهران، اين پروژه يكي از جنبه هاي اساسي معماري ايراني را به عنوان چگونگي " سلسله مراتب " در سازماندهي فضايي بنا را نمودار مي كند. طريقه لايه بندي فضاها كه باعث فتح سلسله وار فضاها مي گردد را مي توان در بناهاي قديمي ايران به خصوص در ساختمان هاي مذهبي، مشاهده نمود. در تطابق با شهرسازي بلوك متراكم ِ استقرار مسجد و منطقه اي كه با آن در ارتباط است، تيم طراحي به چشم انداز جديدي هدايت شدند كه طرح را به ارتباط سبك زندگي مدرن و سنتي آن شكل داده است.
در ميان محدوديت هاي مرزي سايت و همسايگي ها، شكل گيري اين مسجد در مقابل الزامات عملكردي آن همچون سالن دعا و فعاليت هاي جانبي، دسترسي هاي جداگانه و حريم مردان و زنان و غيره، در كنار معماري محلي شمال تهران، منجر به ادغام عناصر مسجد چون مناره، ايوان، حياط و گنبد گشته است و فضايي كاملا متفاوت خلق شده است. اين پروژه ارتباط عميقي با طبيعت داراست كه از طريق تنوع آب و هوا در هر فصل بوجود آمده و زاويه هاي ديد متفاوت و شفافيت آن به نور محيطي و داخلي آن بستگي دارد.