سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود مسجد كانسپچوال از معماران مانچو

رضا ذوقی ( 1391/09/27 ) :
خیلی عالی بود به نظر من کانسپت انتخاب شده فوق العاده بود

سمانه د ( 1391/09/29 ) :
حرف نداره...

سالار ملی ( 1391/09/30 ) :
ایده تون اصلا جالب نیست انگار می خواستین خونه خدا رو به زیر اب بفرستین هر چند در طرح این نمود نداره
در ضمن در تمام تاریخ اسلام ایران دیوار سمت قبله یک دیوار صلب بوده و انسان جایز نیست در مقابل جایی که باز هست نماز بخونه و طرحتون با اضافه کردن استخر شبیه کلیسای رو آب تادائو آندو شده .

فهیمه خلیلی ( 1391/10/17 ) :
منم با نظر آقای سالار موافقم اما ایده ی فرم سجده خوبه

ریحانه بصام تبار ( 1391/10/20 ) :
اثری کانسپچوال که تابوهای مسجدسازی در ایران رو درهم کوبیده.. رو به دیوار بودن یا نبودن سمت قبله مثل داستان گربه بستن بودایی ها می مونه..! کسیکه که بخواد عبادت کنه رو که نباید توی فضای خفه گذاشت، ضمناً اگه قرار باشه به راحتی حواس آدم پرت بشه که دیگه فاتحه ی اون عبادت رو باید خوند!!

رضا ذوقی ( 1391/10/21 ) :
متاسفم بخاطر همچین ادبیات زشت ریحانه..........................

رسول شفیعی ( 1391/10/22 ) :
با عرض ادب و احترام
این طرح، یادآور بناهای دیکانستراکشنه. مبانی فکری، سازه ی نظری و خواستگاه معرفتی اکثر نحله ها و جریان های فکری غرب و علی الخصوص دیکانستراکشن با جهان بینی اسلامی در تقابل و تعارضه.
تجلی دیکانستراکشن در معماری میشه: دوئیت، دوگانگی و دو پهلویی، تناقض، آشفتگی، ایهام، تزلزل و ....
و این در حالیه که مسجد باید نمونه ی تام و تمام از تبلور وحدت و وحدانیت حضرت حق باشه. لذا از اونجایی که طراح با روح اسلام بیگانه بوده و شناخت عمیقی نسبت به آموزه های اسلام و معماری اسلامی نداشته فقط تونسته که تراوشات ذهنی خودش رو متجسد کنه.

رسول شفیعی ( 1391/10/22 ) :
دوئیت در اندیشه من نیست، دوئیت در ذات و شالوده ی عقیدتی این ایسم ها و مکاتبه. تقلید کورکورانه و پیروی جاهلانه از سبکها، نشانه ی خود کم بینی، ضعف نفس و جهالت از دوران پر افتخار و هویت ساز خودمونه.
اگر یه بار دیگه جملات خودتون رو مرور کنید، متوجه می شید که برای خودتون و حس و تجربه تون اصالت قائل شدید. اصالت حس و تجربه یعنی پوزیتویسم، یکی از تفاوت های مبنایی معماری اسلامی از معماری غربه. در هنر یا بهتر بگم «هونره» (منظورم آرت نیست)، حس و تجربه، خوشایند و بدآیند دیگران ملاک ارزیابی نیست. تحریک نفسانیات و تهییج هیجانات ارزش محسوب نمیشه، بنابراین حس من و شما از نماز خوندن در اونجا مهم نیست.
از وقتی عقل خودبنیاد، خود محور، دکارتی، جزئی و ... در غرب مطرح شد، راه هنر اسلامی و آرت غربی هم از هم جدا شد. خود محوری یا انسان محوری با جوهره ی هنر اسلامی در تناقضه.
هر اثری هنری به مثابه یک رسانه است و پیام داره. تا با حکمت هنر(فلسفه هنر) آشنا نشید، قادر به کشف این کدها نخواهید شد و در هپروت و شپروتی که ساختید دچار قضاوت های قشری و سطحی خواهید شد.
امیدوارم بالا غیرتاً متفکرین شبه روشنفکر غربی معاصر، پاشون رو از معماری اسلامی بکشن بیرون و معماری اسلامی رو با توهماتشون به سمت التقاط نبرن.
یه کم مطالعه کنید.

رسول شفیعی ( 1391/10/22 ) :
با عرض ادب و احترام خدمت شما خانم بصام
اگر عرائض بنده که ناشی از حس مسئولیت و دلسوزی بود، بوی اسائه ادب میداد عذر میخوام. فرمایشات شما تا حدّی درسته و موافقم. ولی تا حالا هیچ به این موضوع فکر کردید که چرا معماری غرب تا قبل از رنسانس و معماری ایرانی تا قبل از قاجار، یک روند بهم پیوسته و زنجیروار داشت ولی پس از رنسانس و بخصوص مدرنیته، چرا ایسم های مختلف در غرب ظهور و به سرعت افول می کنن؟؟؟ دادائیسم، فوویسم، سوررئالیسم، کانسپچوال آرت و ... کجا رفتن؟ چی شدن؟
همه ی این مکاتب که برگرفته از فلسفه و علوم عقلی هستند به دنبال تهیه ی نسخه ی نجات بشر هستند ولی چون نگاهشون به انسان بر اساس عقل بریده از وحی هست، راه به جایی نمی برن و پس از مدتی به زباله دان تاریخ میرن.... البته بنا بر فلسفه ی اسلامی هیچ مکتب، تفکر و حتی هیچ موجودی باطل محض و شر مطلق نیست... یعنی همین ایسم ها هم تک و توک نقاط قوت و نکات مثبت دارن ولی من حیث المجموع باطل و زودگذر هستن... پس بعنوان یک مسلمان متفکر و یک معمار متعهد باید بصورت هوشمندانه و عالمانه به دنبال هنر واقعی و اصیل باشیم، نه به دنبال ارضای احساسات خودمون... اون هنری که به دنبال تمنیات مادی و نفسانی باشه، میشه هنر برای هنر... یعنی پایین ترین و مبتذل ترین مرتبه از هنر. نباید دنبال هر کسی راه بیفتیم و بهشون اقتدا کنیم...
مطالعه به ما کمک میکنه نگاهی ژرف تر به معماری داشته باشیم و هندسه ی معرفتی ما رو از شلختگی خارج می کنه.
متاسفانه این حرفها رو توی دانشگاه ها و مراکز آموزشی به ما نمیگن. راه دور نریم.... بهتره بگم نمی دونن که بگن.
در مورد انتقال حس خوب خودمون به دیگران باهاتون موافقم. اما هنر از جنس کشف و شهوده... تا درونمون رو نسازیم، حس خوبی از اون تراوش نمی کنه... تا در مسیر انسانیت، طیّ طریق نکنیم، نمی تونیم شیخ لطف الله دیگه ای بسازیم و پا جای پای علی اکبر اصفهانی و مرحوم لرزاده و ... بذاریم و حس خوبی به دیگران ببخشیم. از کوزه همان برون تراود که در اوست...
معماری اسلامی ما یه گنجینه است که ازش غافلیم و به دنبال مدهای پرطمطراق و زودگذر غربی هستیم. اگه شناخت و معرفتمون نسبت به هنر اسلامی عمیق و علمی باشه و به موازات اون خودمون رو هم بسازیم، معماریمون ساخته میشه و از شرق و غرب بی نیاز میشیم...

رسول شفیعی ( 1391/10/22 ) :
در مورد منابع مطالعه هم پیشنهاد میکنم، مقالات دکتر محمد مددپور، دکتر محمد نقی زاده، دکتر حسن بلخاری و شهید آوینی رو مطالعه کنید که خیلی خیلی مفیدن.
موفق و موید باشید

رسول شفیعی ( 1391/10/22 ) :
خواهش میکنم. نظر لطف شماست
امیدوارم با ظرفیت وسیع و گسترده ای که دارید پتانسیل های بالقوه خودتون رو به فعلیت برسونید و از معماران سازنده و اثرگذار باشید.
موفق و کامیاب باشید

سمانه عبدی ( 1391/10/22 ) :
طرح عالیه. به همه چیز فکر کرده.
من که خیلی خیلی از این طرح خوشم اومد

منیره زینالی ( 1391/10/24 ) :
واقعا عالیه..........

امير سلماني ( 1391/10/24 ) :
طرح ضعیف
ایده نپخته
سایت اصلا حل نشده
ترکیب بندی ضعیف تر
مصالح نا مناسب
در حد طرح دانشجویی

میترا اربابی ( 1391/11/14 ) :
به نظرم کانسپت جالب و جذابی بود
چندسالی بود به همچین طرحی از یه خونه که خدا رو میشه قشتگ احساس کرد و باهاش با شادی خلوت کرد بودم
امروز با این طرح دیدمش
به طراحش تبریک میگم.

علیرضا زارعپور ( 1391/11/30 ) :
به نظر حقیر طرح، کانسپت جالبی داره و بدلیل اینکه از یک ایده ی عامیانه و آشنا برای نمازگزار استفاده شده میشه گفت طرح قابل درکی برای کاربران اون هست. اما در رابطه با صحبت دوستان دیگر چند نکته به ذهنم میرسه که امیدوارم بیانش باعث ادامه ی تبادل نظراتمون بشه .
جناب شفیعی عزیز در جایی از صحبت هاتون فرمودید که "مکاتب جدید بدنبال تهیه ی نسخه ی نجات بشر هستند" . آیا این برداشت شما از اهداف اصول بیان شده در مکاتب مختلف هست یا اینکه واقعا مکتبی در معماری وجود داره که چنین ادعایی رو مستند کرده ؟ چون به نظر من صرف اینکه، یک مکتب اصولی رو بیان کنه و از دیدگاه خودش ترجیحاتی رو در اون لحاظ کنه نمیتونه معنی این رو بده که بدنبال تهیه ی نسخه ی نجات بشر هست. مثلا توی سبک دیکانستراکشن معماران معتقد هستند که نازیبایی هایی هم که جامعه ی انسانی امروز درگیر اون هست رو باید در طرح به نمایش گذاشت ( که چنین نظری شاید با جمله ی شما درباره ی ادعای مکاتب در تناقض باشه مگر اینکه نسخه ی نجات رو شامل این نازیبایی هم بدونیم ).
در جایی دیگر فرمودید: " هنر از جنس کشف و شهود است " به نظر حقیر چنین تفکری درباره ی هنر نمیتونه به خلاقیتی وسیع با کیفیت هنری ختم بشه ممکنه من هم بپذیرم که شاید کاشی کاری ایرانی یا طرح های قالی ایرانی برای تولید متمسک به کشف و شهودند اما ایا به نظر شما ترکیب بندی رنگ هم در کاشیکاری ایرانی شامل چنین قاعده ای میشه ؟ که البته به نظر من نه . ایا امروز هم میشه گفت که یک اثر کانسپچوال فقط با یه ادراک شهودی حاصل میشه ؟ اگر بله پس هنر مدرن رو که مملو از سنت شکنی هایی هست که بیشتر بر پایه ی تفکر و ممارست در ترکیب بندی و ... است تا احساس و کشف شهود، اسمش رو چی باید بگذاریم ؟
در قسمت دیگه ای پرسشی مطرح کردید در باب پیوستگی جریانهای معماری در غرب و ایران. من متوجه نمیشم که چرا یک سبک هنری باید ماندگاری داشته باشه ؟ اگر هنر از بطن جامعه برخاسته پس تحولات در حیطه ی هنر هم باید نشون دهنده ی این باشه که جوامع در دوران تغییر سبکها با تحولاتی روبرو شدند و آیا این تحول سبکها ( البته شاید در ایران کمتر) نشان از خودسازی و "اَداپته " کردن هنر با جامعه است ( که البته منظور از من از خودسازی به معنی پیشرفت حتمی و همیشگی هنر در این دوران نیست ).
در رابطه با صحبت دوست گرامی خانم ریحانه بصام هم سوالی دارم که توی این جمله : "کسی میتونه به ذهن من در جهت تعالی کمک کنه که به شمایل ذهن من اشراف داشته باشه؛ پس اگر کامل نداند که اسلام و عرفانش چیه نمیتونه در خلق اثری این چنینی موفق باشد." منظورتون از تعالی ذهن چیه ؟ و دوم اینکه ایا من میتونم بر اساس این نظرتون؛ استنباط کنم که "شما معتقدید معماری اسلامی در جهت تعالی ذهن گام برداشته"؛ یا خیر ؟

محبوبه علیپور ( 1392/01/15 ) :
خیلی دلم میخواد بدونم چرا نماز خوندن روی یه سطحی که آب زیرش جریان داشته باشه اشکال داره؟؟....... به نظرم حس بی نظیریه

ali darban ( 1392/04/26 ) :
سلام بسیارعالی بود.خسته نباشید

فاطمه صدقیانی ( 1392/05/29 ) :
شاید ایده های این طرح در عین سادگی روانی و گویایی دارای جذابیت باشه همچنین اینکه می بینیم از حجمی استفاده شده که در اسلام با هر فرقه ی که باشی تاثیر پذیری از اون برات مهمه ولی اصل واقعیت اینه که با این کار اقتدار -سنگینی- استحکام -خلوص- یکپارچگی و از همه مهم تر ایستایی روحی و روانی کعبه و بعد از اون مساجد رو به راحتی به تزلزل کشیده طوری که دیگه این ظاهر القای آرامش نداره به همین راحتی تمام تفکرات اسلامی - مذهبی ما زیر سوال میره یعنی اولین هدفی که خدا از نماز خواندن ما داره برای خودمان خلوتی با آرامش....