معمار ایتالیایی پائولو سولری، معماری که دیدگاه هایش در مورد فرم های به لحاظ زیست محیطی اگاهانه معماری نهایتا منجر به بنیان نهادن شهر تجربی و زیست محیطی در اریزونا گردید، در سن 93 سالگی درگذشت. او در تورین متولد شد و در دانشگاه پلی تکنیک تورینو به تحصیل معماری پرداخت، پس از ان به ایرزونا امریکا نقل مکان کرد، جایی که با فرانک لوید رایت معمار بزرگ امریکایی اشنا شد و عمیقا تحت تاثیر دیدگاه های او قرار گرفت.

در ایرزونا این فرصت برای او پیش امد تا ایده ارکولوژی ـ معماری ای که عمیقا اکولوژی محور است و کاهش مصرف و دورْ ریز انرژی و ذخیره اب و بالا بردن کنش دو سویه با محیط طبیعی را مد نظر می اورد ـ را پی گیری نماید. سولری در سال 1970 با عملی کردن ایده هایش، اقدام به طراحی و ساخت اجتماعی کم بیش پاد فرهنگی ارکو سانتی در صحرای فونیکس نمود. ارکوسانتی در قامت بدیلی برای زندگی حومه شهری امریکایی تعریف شد، شهر به کمک صدها دانشجوی داوطلب و ساکنان اینده خودش با هدف سکناگزینی 5000 نفر در ساختمان های در هم قفل شده ی متراکم وارد مرحله اجرا گردید.

با افول جنبش هیپی ها در دهه 1960، ارکوسانتی ارام ارام جذابیت خود برای سکونت را از دست داد و سقف جمعیتی اش در دهه 70 نهایتا به 200 نفر رسید. امروز حدود 60 ساکن دائمی دارد اما هزاران دانشجو و توریست همچنان، هر ساله، برای بازدید از "ازمایشگاه شهری" پائولو سولری و کاویدن روش ها و ایده های معمار بدان جا مراجعه می کنند.

پائولو سولری، در سال 1996 به عضویت افتخاری ریبا درامد و در سال 2000 جایزه شیر طلایی بی ینال معماری ونیز را به سبب یک عمر دست اوردهای فنی و علمی به دست اورد.