این ماشین بزرگ یک پژوهش گمانه پردازانه می باشد, که رابطه ی بین تکنولوژی و طبیعت را مورد بررسی قرار داده است. این پروژه بیشتر به شکل خاصی درباره ی زیباشناسی و مفاهیم بنیادین است که می تواند روابط مناسب بین تکنولوژی و طبیعت باشد. به ناچار زمانی که ماشین باید در فضای خود قرار بگیرد, مشکلات تولید می شوند. شاید هیچ راه مناسبی برای قرارگیری ماشین در جایگاهش وجود ندارد.در این شهود تنها چیزی که باقی ماند کاشت منظر در ماشین بود.
این آسانسور فضایی یک جزیره ی مصنوعی است, که قرارگاه آن در مجمع الجزایر گالاپاگوس می باشد. این ماشین به آرامی در مرکز طبیعت با جزایر, صخره ها و تپه ها قرار خواهد گرفت. به عنوان یک رابط مابین زمین و فضا, برخاستن آسانسور در فضا سیستمی است که بر روی زمین مستقر می باشد. یک کابل حدفاصل زمین به فضا و یک وزنه ی تعادل با ایستگاه فضایی جدید بر انتهای دیگر کابل کشیده شده است.
این طرح می تواند آشکارا به عنوان یک ماشین زیر ساختی به جای یک جزیره یا یک خرده سیاره سازماندهی شود. این ایستگاه فضایی جدید قلعه ای در بالای بنیستاک است. قوانین متفاوت است و پیگیری پسا بشری پیش از این در قلعه آغاز شدند. این ماشین غول پیکر در سرزمینی از گونه های داروین واقع شده و مشاهده می شود که می تواند به یک گونه ی جدید انسان که بسیار بیشتر از ما هم از نظر فیزیکی و هم ذهنی بهبود یافته, منجر شود. این دنیای جدید می تواند حتی نماد نیمه خدایان جاودان باشد. نهایتاً ماشین خودش به منظر تبدیل می شود.