اجرای یک معمار، گفت و گویی است بین دنیای شخصی، دنیای خیالی یک نفر، دنیای ایده ها، دنیای ارمان ها و دنیای تخیلات یک نفر با مناسبات حاکم بر دنیای بیرون و تمام محدودیت هایش، دنیایی مملو از ادم های شکاک منفی بافی که یکریز ایه نحس می خوانند. این رو به تمام همکارم می گم به تمام اون هایی که معمان، اگر یک چیز باشه که همیشگی هست اون اینه که شما نمی تونید این کار رو انجام بدید. اصلا مهم نیست که من چی کار کردم و چقدر تلاش کردم، همه می گن که این ایده محقق نمی شه. . . برای معمار شدن و معمار ماندن، شما باید بین ان جای خیلی دنجی که ایده در ان شکل می گیرد و دنیای بیرون ارتباط برقرار کنید، تا ایده ایی که در ذهن دارید درک شود.

من می تونم از هر جایی که خواستم شروع کنم، اما من فکر می کنم فرایند خلاق در معماری، فرایند طراحی، فرایندی است بی اندازه غیر خطی. خیلی تو در تو. این ایده [ایتالو] کالوینوست که نزدیک ترین مسیر بین دو نقطه به طور قطع یک خط صاف نیست بلکه مسیری است پر پیچ و خم و زندگی من قطعا از این ایده مشحون است، هرچند من هم برای سامان دهی چیزها با ایده های نسبتا ساده شروع می کنم. اما اساسا ان چه ما انجام می دهیم تلاش برای منسجم ساختن دنیاست.

ما چیزهایی فیزیکی می سازیم، ساختمان هایی که تبدیل به بخشی از فرایند یکپارچه ایی می شوند که نهایتا به خلق شهر ها می انجامد. تمامی این ساختمان ها بازتابی از این فرایند هستند و بازتابی از زمانی که بدان تعلق دارند . . . چرا که ان چه من به عنوان یک معمار همیشه بدان علاقه مند بوده ام فرایندی است که چیزها حین طی کردن ان خلق می شوند و این همان کاری است که من انجام می دهم، این فرایند بر یک ایده از پیش تعیین شده قوام نیافته، من به هیچ وجه به این که ایده ایی در مغزم بارور شود و من بگویم "این ان چیزی است که من می خوامش" علاقه ندارم. در واقع، این اون چیزی است که تجار می خوان بهش برسن، شرکت های معظم چند ملیتی می خوان بهش برسن، اون ها می خوان از قبل معین باشه که انچه قرار است تولید شود چه شکلی است و شبیه به چیست. اوه، این اون سبک و سیاقی نیست که من قبولش داشته باشم. من به هیچ وجه هیچ علاقه ایی به این رهیافت ندارم.

اتووود تلاش کرده است پرونده ای در خور نام تام مین و دفتر معماری مورفوسس بیاراید، در همین راستا می توان به گفت و گوی منتشر شده در ستون هنر گفت و گوی اتووود با تام مین، با زیرْعنوان:"پسر بد معماری لس انجلس" اشاره کرد، که با برگردانی از مهدی معیت در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. نوشتاری از خود تام مین تحت عنوان "معماری پیوستار و عظمت تکینگی" در کنار نوشتار "تام مین و هستی شناسی معماری یکپارچه" به قلم محمدرضا هل فروش و مقاله "تام مین؛ تغلیظ مفهومی و رادیکالیسم ساختاری" نوشته ایمان انصاری از جمله دیگر نوشته هایی است که به کلیت اثار تام مین می پردازند. 

فرنوش فارمر در نوشتار "به دنبال تمامیتی پیوسته" بر برخی از اثار او نگاهی افکنده است و ویل کوردییرو نیز در نوشتار"دیالکتیک ایده و ساخت" با برگردانی از فریبا شفیعی بر چهار اثر تام مین موکد شده است، ساغر خاکدان دلیر در نوشتاری تحت عنوان "دیجیتالیزاسیون امر فیزیکی" نگاهی اجمالی دارد به یکی از پرشورترین اثار تام مین، ساختمان شماره 41 میدان کوپر در نیویرک، همین اثر در مقاله ای از جین مرکل ـ که پیشتر مقاله معماری امریکا از 1940 در سه بخش [اینجا]، [اینجا] و [اینجا] از او بر اتووود منتشر شده است ـ تحت عنوان " ساختمان دانشگاه کوپر یونیون؛ تام مین و برساختن یک زیست ماشین شهری کامل و فتح پارادایم پیچیدگی" به دقت بررسی شده است.