طرح پیشنهادی خانه مالیبو از تام مین یک متشکله بلوکی است با مفصل بندی قوی داخلی که منجر به ترکیب جزیی عناصر مستقل می شود، موقعیت هر عنصر به شدت وابسته به عنصر پیرامونی است، البته ویژگی معرف این حجم ساختمانی با طراحی انعطاف پذیرش، تقریبا به فروپاشی ظاهری ان می انجامد، عناصر اشنا در این اثر تا مرز الگوهای دیکانستراکتیویستی که بین معنای اولیه و انتقالِ زیبایی شناسیِ گنجینه هایِ معماگونهِ معمارانه در نوسان هستند دنبال می شوند و عمیقا به تجمع ازادانه اجزا ساختمانی تعریف شده در ترکیب کلی می رسند.
اتووود تلاش کرده است پرونده ای در خور نام تام مین و دفتر معماری مورفوسس بیاراید، در همین راستا می توان به گفت و گوی منتشر شده در ستون هنر گفت و گوی اتووود با تام مین، با زیرْعنوان:"پسر بد معماری لس انجلس" اشاره کرد، که با برگردانی از مهدی معیت در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. نوشتاری از خود تام مین تحت عنوان "معماری پیوستار و عظمت تکینگی" در کنار نوشتار "تام مین و هستی شناسی معماری یکپارچه" به قلم محمدرضا هل فروش و مقاله "تام مین؛ تغلیظ مفهومی و رادیکالیسم ساختاری" نوشته ایمان انصاری از جمله دیگر نوشته هایی است که به کلیت اثار تام مین می پردازند.
فرنوش فارمر در نوشتار "به دنبال تمامیتی پیوسته" بر برخی از اثار او نگاهی افکنده است و ویل کوردییرو نیز در نوشتار"دیالکتیک ایده و ساخت" با برگردانی از فریبا شفیعی بر چهار اثر تام مین موکد شده است، ساغر خاکدان دلیر در نوشتاری تحت عنوان "دیجیتالیزاسیون امر فیزیکی" نگاهی اجمالی دارد به یکی از پرشورترین اثار تام مین، ساختمان شماره 41 میدان کوپر در نیویرک، همین اثر در مقاله ای از جین مرکل ـ که پیشتر مقاله معماری امریکا از 1940 در سه بخش [اینجا]، [اینجا] و [اینجا] از او بر اتووود منتشر شده است ـ تحت عنوان " ساختمان دانشگاه کوپر یونیون؛ تام مین و برساختن یک زیست ماشین شهری کامل و فتح پارادایم پیچیدگی" به دقت بررسی شده است.