معماری اغاز یک روند است، اگر شما در اصول اولیه غور نکنید، اگر شما خود را غرق ان چه مطلق است نکنید به ذات چیزها نپردازید، اگر شما خود را صرف سراغازها و سرچشمه های ان فرایند زایا ننمایید، ان چه انجام داده اید کیک ارایی است. البته هیچ چیز بدی در کیک ارایی و کیک ارایان وجود ندارد فقط من علاقه ایی به کیک ارایی ندارم و بر همین سیاق شکل دهی به چیزها، فرم دادن به ان، مادی سازی این امال ذهنی برایم غالبا با تعدادی ایده اغاز می شود، که می گویند چگونه این فرم سازمان می یابد، من سی سال است که مشغول مجموعه ایی از پیچیدگی ها بوده ام، مجموعه ایی از عوامل که در کار اعمال تغییرات بوده اند و برای فهم ماهیت پی امد نهایی ان ها، کافی است به خود بنا بنگریم. در تمام این فرایندها یک ارتباط ممتد میان تخیلات، که بی نهایت خصوصی است و واقعیت وجود داشته است، و همین موضوع برای من بی نهایت مهم بوده است.
اتووود تلاش کرده است پرونده ای در خور نام تام مین و دفتر معماری مورفوسس بیاراید، در همین راستا می توان به گفت و گوی منتشر شده در ستون هنر گفت و گوی اتووود با تام مین، با زیرْعنوان:"پسر بد معماری لس انجلس" اشاره کرد، که با برگردانی از مهدی معیت در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. نوشتاری از خود تام مین تحت عنوان "معماری پیوستار و عظمت تکینگی" در کنار نوشتار "تام مین و هستی شناسی معماری یکپارچه" به قلم محمدرضا هل فروش و مقاله "تام مین؛ تغلیظ مفهومی و رادیکالیسم ساختاری" نوشته ایمان انصاری از جمله دیگر نوشته هایی است که به کلیت اثار تام مین می پردازند.
فرنوش فارمر در نوشتار "به دنبال تمامیتی پیوسته" بر برخی از اثار او نگاهی افکنده است و ویل کوردییرو نیز در نوشتار"دیالکتیک ایده و ساخت" با برگردانی از فریبا شفیعی بر چهار اثر تام مین موکد شده است، ساغر خاکدان دلیر در نوشتاری تحت عنوان "دیجیتالیزاسیون امر فیزیکی" نگاهی اجمالی دارد به یکی از پرشورترین اثار تام مین، ساختمان شماره 41 میدان کوپر در نیویرک، همین اثر در مقاله ای از جین مرکل ـ که پیشتر مقاله معماری امریکا از 1940 در سه بخش [اینجا]، [اینجا] و [اینجا] از او بر اتووود منتشر شده است ـ تحت عنوان " ساختمان دانشگاه کوپر یونیون؛ تام مین و برساختن یک زیست ماشین شهری کامل و فتح پارادایم پیچیدگی" به دقت بررسی شده است.