فرم این خانه با محدودیت های بستر و سایتش تولید شد. این خانه در گلنداوی مابین یک حاشیه ی طبیعی تولید شده توسط صخره ی شیب دار پوشیده از بوته زار قرار گرفته، که در خلیج کاراکا و جاده ای موجی وار در جلوی خانه به سمت پایین شیب گرفته است. پیچ خوردگی جاده در مرز جلوی حیاط خانه منعکس شده و موجب شکست خط حاشیه ای این ساختمان شده است.
به منظور بزرگ کردن سایت دقیقاً تا حیاط جلویی خط شکست خورده امتداد یافته و همچنین موجب تقویت پیچیدگی شده است. پوشش تیره از چوب سرو چند رنگ در نمای جلوی خانه پیچیده شده، و در برابر شلوغی جاده از آرامش خانه محافظت می کند. این صفحه همچنین کارکرد پوشش فرم پله دار ساختمان را بر روی نمای جنوبی که نتیجه ی ارتفاع محدودیت های مرزی است، اجرا می کند.
دو برش یا عقب نشینی در نمای تاب خورده ی ساختمان ورود به داخل بنا را ممکن می سازد. یک عقب نشینی برای درب گاراژ در نظر گرفته شده، و دیگری ورودی جلویی است، که در کنج به منظور حفظ حریم پنهان شده است. اما همچنین در مقابل ورود باد جنوب غربی نقش یک سرپناه را بازی می کند. شیشه ی مات خلوت جلوی خانه را فراهم می آورد، اما نفوذ نور غرب به ساختمان را ممکن می سازد.
سایه ی صفحه ی چوبی با حاشیه هایی فرسوده شده، از طریق شیشه ی مات یک سایه روشن زیبا از نور بعد از ظهر تولید کرده است. الوار برافراشته ی گشوده شده و پله ی فولادی از طریق یک ارتفاع سه گانه از سطح گاراژ به فضای نشیمن اصلی و سپس به دو سطح دیگر می رسد. دید مخاطب از پله به واسطه ی لایه های یک صفحه ی مش بندی شده و فلزی ضد زنگ که بین پله ها و یک صفحه ی چوبی تیره از سقف آویزان شده، تأمین می شود. پایین ترین سطح نشیمن به یک تراس بتنی صاف با چشم اندازی به جزیره ی برون و خلیج کاراکا گشوده می شود.