این طرح از واکنش به سونامی الهام گرفته، و برای مرکز آموزش و حفظ فاجعه استانبول به شکل نمادین و عملی بر فراز موج ها برخاسته است. طرح موجود توسط سی آر ای بی، استودیو آقای پیتر کوک و گوین ربتام پیشنهاد شد. ساختمان با تیغه هایش در زمین ساکن شده و آماده ی تقسیم جریان آب است، زمانی که به سوی شهر می آید. این المان به شکل یک مجموعه ی پنج بخشی سازماندهی شده است. و در طول سایت در جایگاه زنجیره ای از رویدادها و تا حدی مانند زنجیره ای از گلها پیچ خورده است.

در برخی مسیرهای تهاجمی که به سمت تهدید می رود، ساختمان همزمان تعمداً تغزلی و خودنما به نظر می رسد. و یک مجموعه از سایه روشن که بلند می شوند و فرو ریزند را ارائه می کند. با بیان هایی از مقاومت، توجه و با درکی که از هدف پویا دارند، بر روی یک بخش دوست نداشتنی حومه ی شهر متمرکز می شوند. در زیر مجموعه شاخه ها یک مجموعه از استخرهای کم عمق و زمین مرطوب با گیاهان بومی قرار گرفته است.

در بیشتر لبه های فرمی سایت کناره های درختان کوچک افزایش یافته، و به سمت جنوب زمین به مثابه یک صفحه ی شیل مانند شکسته و بی دوام با درزهایی که آنها یادآور وراثت زمین لرزه هستند؛ حرکت کرده است. بیشتر بازدید کنندگان از گوشه ی شمال شرقی وارد بنا خواهند شد. پارکینگ در زیر ساختمان یا مستقیماً در سطحی بالاتر از زمین جای گرفته؛ لابی و کافی شاپ در اولین شاخه قرار دارند.از آن زمان به بعد مسیر ساختمان در واقع یک تجربه است.

اما همیشه یک خط اتصال ساده با هر شاخه می سازد. دومین شاخه شامل افلاک نما است، که بر قسمت پارکینگ شناور می باشد. سومین شاخه شامل اتاق کنفرانس و چهارمین شاخه شامل بخش شبیه سازی شده ی زمین لرزه است. پنجمین شاخه شبیه سازی باران شدید و بخش ارزشیابی برنامه های آموزشی را در خود جای داده است. ساختار از بتن تقویتی بصری با بدنه ی نمایشگاهی می باشد.جزئیاتی خاص بر اساس یک مجموعه از وزغ ها که در فضا جای گرفتند و تماشاگر هستند، پیشنهاد شده است . شواهد علمی نشان می دهد، که این حیوانات قبل از وقوع زمین لرزه واکنش هایی قوی دارند.