ساختمان استودیو معمار بال کریشنا دوشی، با نام سنگات، مجموعه ای از طاق ها و سردابه هایی پوشیده از موزائیک های چینی به همراه آمفی تئاتری تراس شده و سبز و جزئیات زیبایی از آب های روان می باشد. علاوه بر اینکه سنگات، به طور کامل، شخصیت معمار را توصیف می کند، این اثر، مجموعه ای از تم های معماری دوشی در کارهای پیشینش از جمله فضاهای داخلی، سازه ها، لبه های مبهم، طاق ها و تراس ها می باشد.
در ابتدای ورود به این مجموعه، اولین ویژگی نمایان اثر، سیلوئت طاقی طولانی ست که در پشت دیوار خارجی و یک نمای جزئی از فضای داخلی که از میان بازشویی در سطح آن، به نمایش در آمده است، نمایان می گردد. مسیر ورودی می چرخد و بیننده را مجبور می کند تا از محور شمالی جنوبی جدا گردد و در کنار دیوارهای مرتفع باغ حرکت نماید. در این زمان، پرسپکتیو ساختمان ظاهر می شود، طاق ها به عقب رفته و پس زمینه را تشکیل می دهند و آمفی تئاتر سبز، راه آب ها و باغ، تصویر پیش زمینه را شکل می بخشند. در هنگام عبور از کنار حوضچه هایی که تصویر طاق ها را منعکس می کنند، ورودی مجموعه، در زاویه ای میان آن ها به چشم می خورد.
ورودی اصلی ساختمان، بازدیدکنندگان را کمی به سطحی پایین تر در زیر طاق می برد تا مسیر صعود به سه طبقه ارتفاع از طریق پله ها یا گذر از سالن عمومی و کریدوری کوچک به سمت دفتر دوشی را انتخاب نمایند. همانند ساختمان های مسکونی، دوشی در این اثر نیز ارتفاع را افزایش داده است و فضاهایی با چند ارتفاع متفاوت را ادغام کرده و کشش و رهایی خاصی را میان آن ها ایجاد نموده است. طاق اصلی در سطح زیرین با بتون بافت دار پوشش یافته است و به خوبی نور طبیعی را به فضاهای داخلی سرازیر می کند.در انتهای سالن، بازشویی جای گرفته که از سایت قابل مشاهده است و این احساس که شما در طول محور اصلی ساختمان قرار گرفته اید را دوباره منتقل می سازد.
سنگات همچنین، تمایل دوشی برای ارتباط میان طبیعت و فردیت را به نمایش می گذارد. فرم کلی این اثر، بزرگ نمایی جزئیاتی از طبیعت همچون تپه های پیاپی، فضاهای غار مانند، زمین تراس مانند، کانال ها و آب راهه ها و سطوح بازتابنده می باشد. فضاهای داخلی فرو رفته در آب، به واسطه ی خاک رس درون سازه، عایق شده اند. گرمای خورشید توسط تپه ماهورهای سرسبز و پوشش موزاییکی طاق ها کاهش می یابد و نور طبیعی در محیط های داخلی فیلتر می گردد.
همگام با ارتباط قوی با طبیعت، سنگات اتصالات بسیاری نیز با فرهنگ هندوستان دارد. منابع الهام دیگری نیز از سبک های معماری مدرن در این مجموعه به چشم می خورد، همچون استخر گوش مانند لوکوربوزیه، پلکان های آمفی تئاتر که همانند آثار آلتو و رایت کار شده اند، موزاییک های شکسته ای همچون آثار گائودی و استفاده از ویژگی های آب که در موسسه سالک از کان دیده می شود.