طراحی جنریتیو یا مولد روش طراحی ایست که در قالب ان خروجی طرح به وسیله مجموعه ای از قواعد و الگریتم ها تولید می شود، بخش عظیمی از انچه تحت شمول طراحی مولد شکل می گیرد بر یک مدلسازی پارامتریک بنا نهاده شده است.
سیوام کریش در سال 2013 طراحی مولد یا جنریتیو را اینگونه تعریف کرده است "تغییر فرم انرژی محاسباتی به یک انرژی خلاقانه واجد بن مایه های کاوشگرانه است که نهایتا طراحان را قادر می سازد تعداد بیشتری از امکانات طراحی در چارچوب محدویت های قابل تغییر و اصلاح را بکاوند."
سلستینو سودو نیز در سال 1992 طراحی مولد یا جنریتیو را "فرایند مورفوژنتیک استفاده از الگریتم ها" می خواند "الگوریتم هایی که ساختارشان بر اساس سیستم های غیر خطی شکل گرفته و به نتایج منحصر به فرد بی پایان و غیرقابل تکراری منتهی می شوند که به واسطه یک کدْ ایده به اجرا در آمده اند، کدْ ایده ای که ریشه در طبیعت دارد."
اگر بخواهیم یک مثال کلاسیک و واجد بعد تاریخی از طراحی مولد یا جنریتیو در چارچوب معماری بیاوریم، می توانیم به طرح پیشنهادی آن تینگ و لویی کان برای برج فیلادلفیا اشاره کنیم، بر قوام این طرح می توان معماری مولد یا جنریتیو را معماری ای خواند که هر کدام از اجزای ان در گستره ای میان خودمختاری و کنترل برامده از طرح ایفای نقش می کنند و عملا ژنتیک فرم نهایی بر اساس نوسان اجزا میان این آزادی ذاتی و تقید طراحانه رقم می خورد.