پیش از ارائه هرگونه شرحی در مورد بنای "انتخاب" شده، مختصر توضیحی در مورد خود کنش "انتخاب" و واقعیت پارادوکسیکال برگزیدن یکی، از میان ده ها یا صد ها گزینه ممکن، لازم به نظر می رسد.
قابل انکار نیست که در دسترس بودن این حجم عظیم اطلاعات از معماری دور افتاده ترین حومه های جهان، که امروز در فضای مجازی در دسترس ماست، موهبتی است بس عظیم که تا چند سال پیش قابل تصور نبود و اینکه گزینش یک پروژه، برای ده ها معمار مختلف بتواند تا این حد حاوی گزینه های متعدد و گاه متضاد باشد هم ویژگی منحصر به فرد زمانه ماست. اما آنچه نیازمند تعمق بیشتر است، واقعیتی است که احتمالا می توان به "تعلیق انتخاب" از آن یاد کرد. انبوه اطلاعات شناور در فضای مجازی و ناپایداری تصویر هر پروژه، بیش از پیش فضای رمان روسو، به نام الوئیز نو را در ذهن ترسیم می کند که مارشال برمن در مقدمه "تجربه مدرنیته" به آن اشاره کرده است.
حال و هوای انتخاب، در این هیاهوی داده ها، همچون حال و هوای سن پرو، قهرمان روستایی روسو است که در اولین برخورد با تجربه فضای کلان شهر چنین می نویسد: "با این شمار کثیر اشیاء و موضوعاتی که از برابر چشمانم می گذرد، رفته رفته گیج و منگ می شوم. از میان این همه چیزهایی که برایم جذاب است، حتی یکی نیست که دلم را اسیر خود سازد و با این حال، مجموعه آنها به روی هم احساساتم را چنان تحریک می کند که از یاد می برم چه هستم و به که تعلق دارم." مشابهت خارق العاده این فضا با فضای ذهنی امروز بسیاری از ما، بحث انتخاب را معلق نگه داشته و گزین کردن را درحد شکار صیدی تصادفی از میان سیلابی خروشان فرو خواهد کاست. آنجا که هر گزینه ممکن، با هر حدی از تعمق و وسواس، به چشم بر هم زدنی فرسوده و کهنه به نظر می رسد و ماجرای انتخاب پروژه ها را به ناچار در سطح نگه خواهد داشت ولی از طرف دیگر تضمینی است بر تر و تازه ماندن گزینش ها و پرهیز از رسوب اطلاعات در گستره زمان. با این توضیح...
آنتوان، نام اقامت گاهی است کوهستانی در کشور سوئیس. این اتاقک صخره ای که توسط گروه معماریBUREAU A طراحی و اجرا شده، نام خود را از شخصیت اصلی یکی از رمان های چارلز فردیناند راموز، نویسنده شهیر سویسی گرفته است. کشور سویس سنت کهنی در مواجه و همزیستی با آلپ و همچنین پنهان شدن در گوشه و کنار آن دارد. آنتوان، شخصیت رمان راموز هم در جریان داستان، هفته ها زیر صخره ها زنده می ماند و سرانجام نجات پیدا می کند.
اقامت گاه کوهستانی آنتوان، با تکیه بر این پیشینه فرهنگی، در دل صخره ها پنهان شده تا امنْ گاهی برای اقامت موقت دو نفر، در ارتفاعات آلپ را فراهم کند. نقطه عطف نگاه طراحان این اقامتگاه، در حذف تمام زوائد و آرایه های غیر لازم و عقب گردی خلاقانه به ابتدایی ترین نیاز های زیستی انسان در مواجهه با فضای مصنوع و بستر طبیعی محسوب می شود. مهم ترین دستاورد عقب گردی چنین مینیمال، توجه به اساسی ترین ویژگی های معماری در دوران پیشاـ آرایه ای خود است. دورانی که شاید بتوان رد پای آن را در برگشتی تاریخی جستجو کرد که یکی از رادیکال ترین مقاطعش، خروج انسان غارنشین از غار و ساخت اولین سکونت گاه های انسانی محسوب می شود.
تصاویر پناهگاه کوهستانی آنتوان، که احتمالا به عمد خالی از سوژه انسانی ارائه شده اند، شاید در برابر دریای خروشان اخبار و تصاویر معماری، قطره ای بیش نباشد اما به هر صورت، تلنگری است هرچند کوچک، که ارتباط بنیادی معماری و محیط را در تناظری آشکار به رخ می کشد. این سادگی نمادین، شاید به یادمان آورد که معماری، احتمالا جایی در زیر آوار صخره های عظیم آرایه ها و الگوریتم ها، خفته است. پنهان در انتظار انقلابی در جغرافیای اندیشه، که آن زمان، همچون سبزه های بهاری، از لابلای آوار سنگ و بتن و شیشه سر برآورد.
کلیدواژه ها: روسو. مارشال برمن. تجربه مدرنیته (همچنین در این خبر و این خبر). چارلز فردیناند راموز. الوییز نو. BUREAU A . اقامتگاه کوهستانی آنتوان