ادولف لوس و لوکوربوزیه مدرنیسم را بر دو سیاق کاملا متفاوت تعریف کردند. زمانی که لوس ظهور معماری مدرن را با تقبیح قاطعانه سبک های پیشین اعلام کرد، لوکوربوزیه پیدایش مدرنیسم را با دسته بندی های پنج گانه اش پاس داشت، دسته بندی هایی که خیلی زود به اخلاق مدرنیست ها تبدیل شدند.

ادولف لوس در سال 1908 درسْگفتار تزیینات و جنایت را منتشر کرد ـ نوشتاری که عملا دستورالعملی بود برای جلوگیری از استفاده و به کارگیری و تزریق تزیینات در بنا. او در این نوشتار بر منع استفاده از تزیینات به منظور حدوث طراحی عقلانی برای قرن نوامده [بیستم] تاکید می گذارد.

یک دهه و نیم بعد، لوکوربوزیه اولین نگره های خود بر وجوه زیبایی شناسی مدرنیستی را منتشر کرد. او در سالنامه معماری مدرن به معرفی پنجگانه ای دست زد که به سرعت به مثابه پنج عنصر رسمی آناتومی مدرنیستی تدقیق گردیدند؛ پیلوت، پلان باز، پنجره نواری، نمای باز و سقفْ تراس یا همان بام باغچه.

اگرچه لوس و لوکوربوزیه هر دو مسیرهای متفاوتی نسبت به مدرن شدن معماری در پیش گرفتند، اما در زیرلایه تمام این مباحث یک دلمشغولی وجود داشت؛ سبک.