سهیلا بسکی (1394-1332)، مترجم و نویسنده بنام و بنیان گذار جایزه معمار، نشریه تخصصی معمار و نشریه شهر، ششم خرداد پس از سال ها مبارزه با بیماری درگذشت.
سهیلا بسکی در سال ۱۳۳۲ به دنیا آمد. پس از اتمام دوره دبیرستان علیرغم علاقه به رشته معماری با توجه به اینکه دیپلمش ریاضی نبود، وارد مدرسه عالی مدیریت گیلان شد و در رشته مدیریت شروع به تحصیل کرد. وی پس از اتمام دوره کارشناسی برای تحصیل در رشته اقتصاد در دانشگاه ایالتی میشیگان به امریکا رفت.
وی در سال ۱۳۵۶ به ایران بازگشت و در دانشگاه بوعلی همدان مشغول به کار شد. پس از انقلاب به تهران نقل مکان نموده و تا هنگام انقلاب فرهنگی، در دانشگاه علوم تربیتی به تدریس اقتصاد پرداخت.
در این ایام شروع به ترجمه کتاب کرد و در سال ۱۳۶۹ نیز داستاننویسی را آغاز کرد. پس از مدتی در بخش اقتصادی مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری مشغول به کار شد و در همین مرکز بود که مسئول انتشار مجله آبادی شد و از سال 1369 تا 1376 این مسئولیت را به عهده داشت.
پس از خروج از مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری با سرمایه شخصی در تیرماه ۱۳۷۷، مجله معمار را منتشر کرد و در سال 1380 به صورت هم زمان، مجله شهر را به بازار مطبوعات ارائه نمود. او مدیر موسسه معمار نشر و برگزار کننده ی جایزه بزرگ معمار نیز بود.
در بخشی از نامه ی وابستگان سهیلا بسکی پس از درگذشت وی آمده است: " ...زنی شجاع، پُرکار و خلاق بود که آثاری بس ارزنده از خود به جای گذاشت. او علاوه بر مدیریت مجله معمار و بنیاد نهادن جایزه بزرگ معمار، چندین مجموعه داستان کوتاه و رمان منتشر کرده است. مجموعه داستان کوتاه او به نام "پاره کوچک"، در سال ۱۳۸۱ برنده جایزه گلشیری شد و آخرین مجموعه داستان او زیر عنوان "عکسهای فوری" چند هفته پیش، به چاپ رسید."
"سهیلا بسکی زندگینامه ویرجینیا وولف و اما گلدمن (آنگونه که من زیستم) را نیز از زبان انگلیسی به فارسی برگردانده است. بیرون از این عرصهها، سهیلا بسکی به فعالیتهای بشردوستانه نیز همت میگماشت که کمکرسانی به زلزلهزدگان بم از آن جمله است."
هیئت داوران جایزه گلشیری، کتاب پاره ی کوچک را به خاطر خاطر دقت در مشاهده و کشف جزئیات داستانی، زبانی روان و پالوده، جان بخشیدن به اشیاء روزمره و خلق داستانهای کوتاهی سرشار از لایههای متعدد معنایی شایسته دریافت عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال ۱۳۸۱ دانستند.دومین مجموعه داستان او به نام بی بی پیک نیز در سال ۱۳۸۵ نامزد همین جایزه شد.