مایکل گریوز(2015 ـ1934) یکی از طرفداران جدی خلق طراحی های خوب ِقابل دسترس برای عموم مردم به حساب می آید و در زندگی حرفه ای اش مجموعه بزرگی از طراحی هایی را خلق کرد که طیف وسیعی از طراحی محصول (کالا) تا معماری را در بر می گیرد. گریوز پست مدرنیسم را به واسطه تاکیدش بر تزئینات و زیبایی شناسی، مقابل دیدگان عموم مردم قرار داد و محکم از فلسفه طراحی هایش دفاع کرد؛ حتی زمانی که طراحی هایش معمول و عادی به نظر نمی رسیدند.
گریوز متولد مرکز شهر ایندیانا بود جایی که او بیشترین سال های جوانی اش را سپری کرد . او دوره آکادمیک موفق و معتبری داشت؛ او مدرک لیسانس اش را از دانشگاه سینسیناتی و استادی معماری را از دانشگاه هاروارد دریافت کرد و کمی بعد فارغ التحصیلی، برنده جایزه روم شد که او را قادر ساخت تا برای دوسال به تحصیل در آکادمی آمریکایی در روم مشغول گردد . در نتیجه این فرصت آکادمیک، گریوز معماران مهمی را ملاقات کرد و شروع به شکل دهی همان ایده هایی را کرد که بقیه ی زندگی حرفه ای اش را تحت تاثیر قرار می داد.
در سال 1962، گریوز یک دفتر معماری تاسیس کرد . او در ابتدای فعالیتش یکی از طرفداران جنبش مدرنیسم بود و ساختمان هایش را همچون خانه هَنسِل مان و خانه اسنیِر مَن، براساس ایده های این جنبش طراحی کرد . او یکی از اعضای گروه پنج معمار نیویورک بود و شخصیت آکادمیک خودش در غالب معماری مدرنیسم را با انتشار کتاب " پنج معمار " همین گروه در سال 1973 به دست آورد. اعضای این گروه گریوز، پیتر آیزنمن، چارلز گواتمی، جان هیداک و ریچارد مِیِر بودند و سرانجام در حالی این گروه منحل شد که هر معمار تمایل ها و گرایش های جدیدی را دنبال می کرد ولی همزمان آن ها به خاطر ساماندهی فرم های معمارانه شان در یک جبهه قرار می گرفتند. به طوری که پُل گُلدبِرگر از تحریریه نیویورک تایمز می گوید " این گروه وظیفه خود می دانند که این مسئولیت همگانی را پشت گوش نیندازد ولی کیفیتی از شخصیت و جدیدیت را به شکلی به این حرفه می افزایند که بتوانند از باورهایشان از تمامی تمایلات روشنفکری رهایی یابند".
همان زمانی که تمایلات و رویکرد های گریوز، آرام آرام رشد کرده و پیشرفت می کردند، او شروع به کنکاش در حوزه جدید پست مدرن کرد . از بسیاری از جهات، آثار پست مدرن گریوز واکنشی به جنبش مدرن بود و همین استفاده از رنگ های پویا و انتزاع المان های متمایز معماری کلاسیک به او کمک کرد تا بتواند هویت خودش را در غالب یک طراح بیافریند. همچون ساختمان پورتلند که در سال 1982 طراحی کرد . کریستوفر هاتِرن از مجله اِل اِی تایمز این ساختمان را شناسه اصلی زندگی حرفه ای گریوز می داند و این چنین توضیح می دهد که " (این ساختمان) اولین نمونه ساخته شده معماری پست مدرن به حساب می آید، به همراه اشاراتی به رویکرد جدید و واضح در (طراحی) خانه های اولیه گریوز که هم اکنون در مقیاسی بزرگ و تاثیر گذار به کار رفته است".
گریوز کتابخانه مرکزی دِنوِر و همچنین ساختمان های بسیاری را برای کمپانی دیزنی در آن زمان طراحی کرد، در سال 1986، او گروه ساختمانی دیزنی در بوربارک، کالیفرنیا ساخت که عناصر معمارانه تاریخی و شخصیت های دیزنی را در جهت خلق زیبایی شناسی منحصر به فردی با یک دیگر ترکیب کرد و به شکلی بنیادین از بسیاری از ساختمان های اولیه اش در غالب مدرنیسم قابل تشخیص و تفکیک بود . پروژه دنیای دیزنی لَند، پناهگاه قو و دلفین ها، 1990، بر زیبایی شناسی تاکید می کند که خود را از تمامی ارجاعات پوپولیست رها کرده است . حتی زمانی که پست مدرنیسم دیگر کانون توجه همگان نبود، طراحی های اخیر گریوز همچون موزه دهکده شِناندواه (2005) و مدرسه کولِتا (2006) همچنان به دنبال کنکاش و تصحیح تمایلات و برند شخصی او در طراحی هایش بودند.
طراحی های گسترده معمارانه گریوز برای او فرصتی را فراهم کرد تا بتواند در غالب طراح در دیگر رشته ها نیز به فعالیت مشغول شود . در سال 1985، او کتری 9093 را برای کمپانی ایتالیایی مبلمان خانگی، آلِسی، طراحی کرد وهم زمان نیز داربست هایی را به منظور بازسازی بنای یادبود واشنگتن (2000) طراحی و اجرا می کرد و در ادامه برای کمپانی تارجِت ـ حامی مالی پروژه نوسازی ـ مجموعه ای از محصولات را طراحی کرد . این همکاری ها به ارتباطات مفید و ادامه داری تبدیل شد و به گریوز اجازه داد تا طیف وسیع و متنوعی از طراحی های ارزان قیمت را به بازار ارائه دهد که برای مردم عادی قابل خریدن و استفاده کردن باشد.
گریوز جوایز بسیاری را در طول حرفه اش دریافت کرد، او نماینده موسسه آمریکایی معماران در سال 1979 و برنده جایزه مدال طلای اِی آی اِی در سال 2001 و برنده جایزه معماری دِریهاس در سال 2012 بود ولی او برای جایزه بردن طراحی نمی کند، در حقیقت او بر قدرت کارهایش در خلق تغییرات مثبت باوری عمیق دارد . در مراسم بزرگداشت زندگی و کار حرفه ای اش، دفتر معماری گریوز، صداقت او در طراحی و معماری را توضیح می دهد و اشاره می کند که آن ها علاقه زیادی به ادامه دادن میراث گریوز در پروژه های آینده دارند:
" با وجود تمامی دستاورد های او، گریوز همواره می گوید که، همچون خانواده اش، پر افتخارترین ابداعش همان دفتر معماری اش است. همان طور که ما در مسیر تجربه اندوزی پیش می رویم، ما در جهت ادامه افتخارات فلسفه طراحی انسان محور گریوز پیشرفت خواهیم کرد که به وسیله خلق راه حل های منحصر به فرد طراحی به این مهم دست پیدا خواهیم کرد تا طراحی هی مان زندگی مردم را دگرگون کند."