تنها ساختمان مرتفع با طراحی اروسارینن در عین حال آخرین پروژه ای بود که او شخصا آن را بر روی کاغذ آغاز کرد و نیمه کاره گذاشت. تیم بسیار حرفه ای و مبرز او سرانجام توانستند بعد از وفات سارینن پروژه را تکمیل کنند. در هنگام مرگ سارینن، تازه گودبرداری سایت شروع شده بود.

فرانک استنتن، مدیر دفتر مرکزی شرکت ضبط و پخش کولومبیا، برای دفتر مرکزی شرکت تحت امرش بر احداث سازه ای آجری تاکید داشت.در این ساختمان تاکید بر بیان عمودی پروژه را از ساختمان های مرتفع مجاور متمایز ساخته است. طرح ورودی الیل سارینن در مسابقه ی شیکاگو تریبیون به عنوان فرم مرجع برای ساختمان سی. بی. اس. به کار گرفته شد. تاکید بر بیان عمودی خصیصه ی مشترک هردو طراحی به شمار می آمد. برجستگی های مثلثی شاخص ستون های سرتاسری این ساختمان از هنگام ورود بازدیدکنندگان به پلازای گودی که در حد فاصل ساختمان و پیاده رو قرار دارد، بر نماهای عمودی تاکید می کند. طرح این فضای عمومی برای بازگرداندن سایت به داخل شهر، که مشابه آن را در ساختمان سیگرم اثر میس وان در روهه شاهد بودیم، نه صرفا به خاطر قوانین جدید محلات نیویورک ضرورت به شمار می آمد، که خود به ابزاری برای تعیین نحوه ی تجربه آیندگان از برج یکپارچه ی ساختمان سی. بی. اس. بدل شد. به قول شخص سارینن، "باید بتوان ساختمان را به عنوان کلیتی یکپارچه درک کرد."

سارینن این سفارش را هم چون فرصتی می نگریست  تا معاصران را با جدلی در معماری مواجه سازد. او خاطرنشان کرد که "فکر می کنم معماری زیادی مدرن سست و کم استقامت به نظر می رسد." برعکس، شمای ساختمان سی. بی. اس. حاکی از استقامت است.این پلان، مشابه بسیاری از دیگر پروژه های معماری سارینن، به لحاظ کمی نیز خیره کننده بوده است. سطح زیربنای مسکونی آن 74320 مترمربع است که بخشی از آن به دیگر مستاجرین اجاره داده شده است، و نزدیک 3765 تن سنگ گرانیت سیاه کانادا حدود %75 از کل سطح آن را پوشانده است.