نظریه پرداز، معمار و مدرس، موشه سفدی (متولد 14 جولای 1938) اولین اثر خود در معماری را در پایان نامه کارشناسی ارشد خود ارائه نمود که الهام بخش ایده ی هبیتات 67 گشت. او با استفاده از اولین پروژه ی منحصر خود، به عنوان یک معمار پرکار برای خلق ساختمان های فرهنگی و ترجمان رادیکالیسم خود در قالب سبکی حساس اما دراماتیک به شهرت رسید. با افزایش آثار او در اسیا و خاورمیانه، سفدی تمرکز خود را بر یکپارچه سازی فضاهای سبز و عومی در طراحی های مدرن گذاشت.

او که در حیفا به دنیا آمده و بزرگ شده بود در سال 1953 به همراه والدین خود به کانادا مهاجرت نمود و از دانشگاه مک گیل مونترال در سال 1961 فارغ التحصیل شد. پروژه پایان نامه او که بعدها به هبیتات 67 بدل گشت، از ابتدا موجب جلب توجه شد و به سرعت شناخته شده و مورد بحث قرار گرفت؛ اگر چه نتوانست او را برنده پیلکینگتون پرایز برای پایان نامه های معماری نماید.

هنگامی که با لویی کان در فیلادلفیا مشغول به کار بود، توسط مشاور سابق پایان نامه خود برای طراحی طرح جامع نمایشگاه جهانی مونترال 1967 خواسته شد. با استفاده از این فرصت او توانست پروژه پایان نامه خود را به عنوان طرح پیشنهادی یک پاویون ارائه کند و با تایید آن، او از کار گروهی کناره گرفت و به طور مستقل بر روی این طرح به کار پرداخت؛ در حالی که در آن زمان تنها 29 سال داشت.

هبیتات 67، با وجود کاهش چشمگیر واحدها از 1000 به 158 و شکست در هدف اولیه خود به عنوان جرقه یک انقلاب ارزان، این خانه های پیش ساخته، بلافاصله در جهان جلب توجه نمود و به عنوان یک شگفتی معماری اعلام گشت. با برجسته کردن هدف یکپارچه سازی فضاهای سبز و مدرنیسم و مزایای زندگی حومه سهری، سفدی در مرکز توجه جهانیان قرار گرفته و به عنوان یک سازنده ساختمان های عمومی و فرهنگی، شغل حرفه ای خود را با آثاری چون موزه یادبود هولوکاست در آلمان، گالری ملی کانادا، موزه تمدن در کِبک کانادا و اخیرا، مرکز هنرهای نمایشی کافمن ادامه داد.

سبک سفدی به خوبی با اقتصاد پررونق جدید اسیا و خاورمیانه منطبق بود؛ جایی که پروژه های او با ادغامی از فلسفه مدرن انسانی با سنت های محلی و بستر طراحی گشت. به طور مثال، سنت فنگ شویی در سنگاپور الهام بخش طراحی های اخیر او در هتل خلیج مارینا و یک ایر هاب برای فرودگاه چانگی در سنگاپور شده است.