هنرمند و معمار متولد کوبا که کار خود را از میلان آغاز کرده، آدریان لابوت هرناندز، مجموعه ای از معماری داستانی با جستجوی مکان هایی که معماری امروز به سوی آن ها می رود، را خلق نموده است. از نظر او، این رشته در حال ایجاد ابژه هایی ست که آگاهانه مرده اند، بدون پایه و اساس، فراتر از فلسفه، گفتمان و نظریه.

او می گوید که تِم هایی که لزوما به معماری مرتبط نیستند در حال استفاده اند؛ در حالی که عناصری که ذاتا به این حرفه مربوط بوده اند به آرامی و بی وقفه در حال فراموش شدن هستند.

در ازای آن، هرناندز پیشنهاد می دهد که از طریق پنج اصل، به ریشه های این حرفه بازگردیم: معماری یک فرایند بدون مقابله و مذاکره است؛ معماری در رقابت رشد می کند؛ هر پروژه معماری نیاز به همکاری توسط ماهیت حساس نظم و گسترش آن از طریق ارزش های بالذات خود است، معمار نباید به چیزی برای دنباله روی از رویدادها بدل شود بلکه باید اتفاق ها را رهبری کند؛ فرایند خلق هرگز نباید با شرایط سیاسی و اخلاقی هدایت گردد.