برای درک اینکه چه چیزی باعث رشد معماری مدرن شد، ما باید نگاهی‌ به معماری نیمه ی دوم قرن ۱۹ داشته باشیم، که نه تنها غرق شده بود بوسیله ی نیاز‌های دوره ی کاپیتالیزم صنعتی، بلکه عینیت‌های علمی‌ نیز از زمینه‌های شکل گیری ا‌ش گسسته بود،(تاریخ گرایی فعال نیز که مانع از ایده آلیزم میشد، ناتوان گشته بود،) و باعث جدایی‌ معماری از ابتذال زندگی‌ روزمره ی بورژوازی شده بود.  به وسیله قرار دادن معماری عملکرد گرا،فارغ از جنبه ی هنری، برتری شکل گرفته بود، از لزوم حوزه ی جدید از توجه انسانی‌ که بیگانه از طرح معمارانه بود. این درست به وسیله ی امکانات جدید طرح تکنیکی‌، تکنولوژیکی، قابل درک می شد، برای آنکه جهان را بین معمار‌ها و مهندسین، بین سبک و عملکرد، بین نمای چشمگیر بنا و فضای خودمختار درون ا‌ش به دو نیم کند. در نتیجه معماران تاریخ گرا چیز زیادی در اختیار نداشتند تا در مقابل دینامیک ماندگار رشد اقتصادی قرار دهند، در مقابل بسیج زندگی‌ شهری و گرفتاریهای اجتماعی ناشی‌ از انبوه جمعیت، چیز زیادی در اختیار نداشت به جزگریختن به سوی پیروزی‌های فرهنگی‌ بر علیه پایه‌های متریالیزم (material bases).

در رفورم Jugendstil، که معماری مدرن از آنجا ظهور پیدا کرد مخالفت بر علیه کذب، در مقابل معماری سرکوب و نشانه‌های شکلی‌ و ظاهری به وجود آمد. هیچ اتفاقی نیست که، در همین دوره فروید نیز نظریه ی "اختلال روانی" ا‌ش را گسترش داد. حرکت مدرن شروع به دست و پنجه نرم کردن با چیزی شد که هیچ ارجاعی در معماری قرن ۱۹ نداشت. معماری مدرن توانست بر تمام سبک‌های التقاطی و متفاوت غلبه کند و پاسخی‌ دهد به بیگانگی‌ بین فرهنگ و حوزه ی کاپیتالیزم صنعتی. با این ادعا که سبک تنها وظیفه ا‌ش ایجاد نشانی‌ برای پرستیژ بنا نیست، بلکه باید توان آن را داشته باشد که به زندگی‌ روزمره نیز نفوذ کند.

مدرنیزم خود را درگیر تمام ابزار‌ها و مظاهر اجتماعی کرد. طراحی‌ صنعتی توان آن را داشت که رفورمی در "هنر کاربردی" ایجاد کند. طرح عملکرد گرا از بنای قابل بهره برداری که توان آن را داشت تا مهارت‌های مهندسی‌ را بکار گیرد و آنرا در ساختمان‌های تجاری و حمل و نقل (مانند ایستگاه های قطار) به نمایش در آورد. بعلاوه ی همه ی این ها، زبان جدید معمارانه زمینه ی انحصاری معماری یادمانی را که شامل، کلیساها، سالن‌های تئاتر، دادگاه ها، شهرداری ها، سالن‌های اجتماعات شهری، دانشگاه‌ها و غیره می شود، را تصاحب کرد. و از طرف دیگر به سوی حوزه ی مهم تولیدات صنعتی، سکونتگاه ها، خانه‌های عمومی و کارخانجات نیز گسترش پیدا کرد.