مردم غالبا فکر می کنند، انچه می بینند، در واقع همه چیز است. اما انچه معماری را از ساختمان سازی building جدا می کند این واقعیت است که انچه دیده می شود [ـ امر رویت پذیر ـ] تنها بخشی از ان چیزی است که هست. یکی از اولین اموزه هایی که من در معماری اموختم به تابستان 1961 برمی گردد زمانی که همراه کالین روُ به رُم مسافرت کرده بودم. وقتی به اولین ویلای پالادیویی رسیدیم، روُ از من پرسید:"به نمای ساختمان نگاه کن و بگو چه چیزی را نمی توانی ببینی." من نمی دانستم که چه کنم. اما با گذشت زمان، متوجه شدم نگاه معمارانه [کانسپچوال] این ظرفیت را در خود درونی کرده است که به تماشای انچه رویت ناپذیر است بنشیند، انچه می توان در قالب صورتی از خوانش نزدیک توصیفش نمود.